Sýra dýþý olmuþtu gidiþi. Gelmemiþ miydi de gitmesini bu yüzden bu kadar yadýrgamýþtýk.

Suretleri nasýl da yanýltýyordu yok kýldýðýmýz varlýk maliklerinin.

Sýradan bir adamdý koca gözlükleri ile kocamýþ bir ifade yer etmiþken yüzünde.

Titrek elleri vardý varý yoðu etrafa saçan. Çok temkinliydi bu yüzden ve fazlasýyla duraðan.

Dur durak bilmeden mekik dokurdu satýr arasý bir telaþ peyda olmuþken.

Çok da hüzünlüydü gözleri her ne kadar gözlüklerinin ardýnda gizli saklý saklarken yaþlarýný. Hele ki yaþýný olduðundan nasýl da fazla gösterirdi. Almýþtý yaþýný baþýný lakin hala kuru baþýna kem küm etmeden yaþayýp giderdi. Sahi yaþýyor muydu da yaþamadýðýna dair niye böylesi bir inanç geliþtirmiþtik.

Bir kez uðramýþtý kapýdan. Ayakkabýlarýný usulca çýkarmýþ utana sýkýla giymiþti verdiðimiz terliði. Sanýrým çoraplarýndaki o kocaman delikti onu böylesine utandýran yoksa…

Yoktu bir gün sonrasý yoktu sözlerinin ettiði kadar içimizde kývýlcým çakan.

Ya öncesi var mýydý?

O zaman an mý idi tek önem arz eden.

Bilemedik gideceðini hatta ihtimali bile yoktu gözümüzde. Öyle ya o çam yarmasý mafya babalarýna nazire edercesine yýllarca tozlu sýralarda dirsek çürütmüþ bir düþ adamýydý gerçi düþkün kýlýnmýþtý da görmezden geldiðimiz bir resimdi altý üstü.

Günler ayný idi onun için. Anasýný yolcu ettikten sonra zamaný da durdurduðuna göre saat mefhumu silinmiþti kayýtlardan.

Ortak tanýdýðýmýz Hayriye Haným az emek harcamamýþtý hani onu baþ göz etmek için ve isyan etmiþti bizimki:’’Ben aþk’a inanmýyorum.’’

Sonradan öðrendik ki seneler evvel sevdiði kýz uðruna neler nelerden olmuþ: Önce rahmetli anacýðýný karþýsýna almýþtý.

‘’Oðul, yok senden baþka kimsem. Hem görmez misin o kýzdan sana yar olmaz.’’

Ýlerleyen süreçte her þey ortaya çýkmýþtý. Meðer bir köy aðasýnýn imam nikâhlý eþi olup da kendini sütten çýkmýþ ak kaþýk misali tanýtmýþ bizimkine. Öncesi de varmýþ. Kulaðýmýza çalýnan ne olursa olsun az destek çýkmamýþtýk hani:’’Hayýrlýsý be Muharrem Aðbi. Mademki düþtün aþka gerisini yok say.’’

Anasýnýn yüreðine inmiþti:’’Ölürüm de o kýzý gelinim olarak kabul etmem.’’

Zýpýr bir delikanlý olmak belki de en makulü idi böylesi bir hikâyeye müdahil olmak adýna.

Kýyýsýndan geçmemiþti bizimki. Tabir-i caizse anasýnýn biricik kýnalý kuzusuydu ve fazlasýyla saf bir o kadar düþkün ve düþsel bir portenin ana karakteri.

Aþka düþmüþtü bir kez yuva bilmiþti kadýnýn kalbini tüm içsel rehaveti ile dýþ kapýnýn mandalý olsa da.

Kadýnýn gözü yükseklerde olsa da az eðlenmemiþti hani bizimki ona her gün kucak kucak çiçek taþýrken.

Sanmýþtý ki o da karþýlýk bulacak. Lamý cimi yoktu ve bunu anlamak pahalýya mal olacaktý.

Yaðmurlu bir gün çamur deryasý yer gök. Az ilerde vukuat olduðu metrelerce uzaktan belli ediyordu kendini. Bir baðrýþ bir çaðrýþ ki sormayýn gitsin.

Bir kadýndan duymak nasip oldu neler olup bittiðini. Ahlak zabýtasý baskýn yapmýþ da koca sokak neden sonra haberdar oluyor. Apar topar polis götürürken gördük bizimkini. Birkaç gün içerde kaldýðýný biliyoruz lakin kadýna ne oldu ve nereye gitti kimseler bir türlü öðrenemedi.

Aylarca göremedik ve duyduk ki anasý baþa çýkamamýþ bir kliniðe yatýrmýþ. Olan biten miydi aklýný yitirmesine sebep yoksa altýnda baþka nedenler mi vardý? Bunu ne sormak nasip oldu sokaðýn sakinlerine ne de bir cevap almaya muvaffak olduk.

Derken döndü evine ama eskisi gibi deðildi artýk. Bazen gecenin bir yarýsý atar kendini dýþarý ve önüne gelen kim varsa sarýlýrdý:’’Birader biliyor musun ben âþýk oldum lakin hatun beni görmezden geldi.’’

Olan biten miydi bizi üzen olmayan sebeplerden dolayý onu dýþlamamýz mýydý yoksa vebali nasýl da aðýr.

Doksana merdiven dayamýþ anasý fazla dayanamadý bu üzüntüye ve bir bayram sabahý verdi son nefesini. Bunu da fazlasýyla geç öðrendik ta ki evlerinden dayanýlmaz kokular gelene kadar.

Durum içler acýsýydý. Bizimkinin polisle olan ikinci randevusu göstermiþti ki hayra alamet deðil bu gidiþat.

Allah rýzasý için mahalleli olarak sýk sýk yokluyorduk o anasýnýn resmine sarýlmýþ bir türlü dindiremezken gözyaþlarýný.

Allah sýralý ölüm vermiþti ama geride kalan o enkaz asla toparlayamýyordu kendini.

Sýradan bir adam ve sýra dýþý bir kader belki de yoksunluðun ve yokluðun çaðrýsý anasý onu yanýna çaðýrýrken. Lakin bize bunu inandýrmýþtý. Mezarlýðýn yolunu arþýnlýyordu artýk ve her gidiþi bir öncekinden uzun sürüyordu. Birkaç kez evin yolunu kaybettiðinden az gece geçirmemiþti hani mezarlýkta.

Kocamýþ bir adam kocaman bir yüreði olan.

Çok kalabalýk bir dünyanýn son varisi ama bir o kadar yalnýz.

Polisle olan son randevusu oldukça yaraladý bizleri. Mezarlýk çýkýþý hýzla geçen bir kamyonun altýnda kaldýðý haberi ile sokaðýn ileri gelenleri ve en meraklýlarý doluþtu olay mahalline. Kimse teþhis etmeye yanaþmýyordu üzeri gazete ile örtülü o cansýz bedeni. En cesur geçinen kasap Hayri bile tir tir titriyordu gözlerini o kanlý önlüðüne silerken.

Dayanamadý Ramiz berber ve tam dokunacaktý ki yerde yatan sahipsiz bedene haykýrmaya baþladý aniden:’’Amanýn, onun gözlüðü.’’

Sapýnýn biri kýrýk ve camlarý kan içerisindeydi gözlüðün.

Kocamýþ adam o kocaman yüreði ile ve koca bir yanýlgý ile uðramýþtý iþte yenilgiye hem de aldýðý en büyük darbe belki de bir kurtuluþ addedilmeliydi tarafýmýzca bu yüzden kimse tek kelime etmedi ardýndan için için sevinirken gidiþine.

Var mýydý da yok olmuþtu yoksa mademki yoktu var mý olmuþtu kayan bir yýldýz kadar davetkâr ve hüzün yüklü iken o hikâyesi.

Hiçlikti muzdarip olduðu ve yokluktu tüm tesellisi ve ölüm idi tecellisi herkes gibi ama zamanlý ama zamansýz.