Kuralsýz yanýk tümcelerin bitiþ çizgisinde saklý aslýnda söylemeye dilim varmazken.

Koþullu tepkilerin yansýttýðý o sürrealist ve tanýmsýz nirengi noktasý hatta verdiðim o kocaman es:

Sus sadece sus ve itaat et.

Dönümsüz, eþsiz ve yýkýcý ne varsa.

Rayici belli olmayan ve sýnýfsýz insan ýrký hele ki kýmýltýlarý yüreðin, sancýya yol açmýþken ve paralelinde yeniden uzaðýnda durduðum insan seli.

Damla damla öncesinde ve reþit olmamýþ bir hüzün iken sizi tepe taklak eden hadi buyurun ve yakýn buradan.

Yitimi acýklý, sonu belirsiz ve bir dakika sonra neye tekabül edeceðini bilmez iken hýzmalý ve savsak kimliðim salkým saçak hatta pervasýz iken fazlasýyla.

Gýybet yüklü savruk düzen:

Gizem saklý iken devrik yenilmezliðinde ve hükümranlýðýnda pay sahiplerinin.

Kural dýþý iken aþk nasýl da demli o süzgün varlýðým aksak sol yaným.

‘’Tutsana elimden…’’

‘’Sanýr mýsýn ki bu kadar çaresizim?’’

‘’Hani nerede yol verdiðim umutlarým?’’

Derken her yüzümü döndürdüðümde kýbleye bilmez miyim göz gözeyim yeniden bilinmezlikle ve o tahakkümperver muhafýz alayý tüm kibriyle alaycý bir bakýþ atmýþken ve gizil kimlikleri ile saf tutan yalý kazýðý tüm o yarým cümleler üstelik sadece emir kipinde.

Bedelsiz miyim yoksa belki de kýrýk dökük ve hoþ bir eda ile süzülürken hele ki cümle âlem fazlasýyla bedel öderken?

Yarýsý mý kalanýn tümü mü kaybettiðimin?

Varlýk addedilen ama kenarýndan bile geçmez iken: Neyin mi? Aklýnýza ne gelirse: Bir insan belki bir materyal belki hicap yüklü bir sanrý ve tüm o varsýl hâkimiyeti ile cebelleþtiðim akbabalar.

Hangi irtifadan baktýðýnýza baðlý aslýnda durduðunuz nokta yeter ki menzile odaklanýn ve kuþ bakýþý bir þifre ile çözün gizemini kâinatýn. Kodlayýn ne varsa ve sorgulayýn hatta heceleyin ve çözün esrarýný aþk denen o illet duygunun. Bakýn nasýl da vurdumduymaz ve tek hece aslýna tekabül eden bir ömürlük duygu belki de: Bir hüsran bir özlem ve bir yanýnda kahýr derken varamadýðýnýz o kýyý oysaki ömür bu kadar sýð olmamalýydý. Ne var ki bunda deðil mi?

Sahi siz sanýr mýsýnýz ki görüntüde saklýdýr tüm gizem ya da bu kadar mý kolay ve sýradan sýra dýþý bir özlem ile asýlý kalmak satýrlarda cebelleþirken ruhunuzla ve sorgularken her bir edimi geride býraktýðýnýz o ayak izleri midir sadece sizden bir kalýntý…

Tanrý ile haberleþtiðim her bir þifrede saklý aslýnda tüm hafriyat hele ki o yýkým öncesi yaþanan kaos ve telaþ yok mu. Var iken yok sayýlan ve git gide inandýrýldýðýnýz o simsar tüccarlarý yeter ki düþsünler yakamdan.

Yanýldýðým ve yalýtýldýðým belki de yakardýðým kendimce ve gözlerimi alamazken aþk iksirinden ne de olsa hücrelerde saklý o aþk denen mefhum. Ýlla ki her çiçekten özümseyeceðim bu duyguyu bir çiçek bahçesine transfer edeceðim ve kendimce ektiðim o umut tohumlarý bilinmedik bir anda boy verip de ben bakmaya ve dokunmaya dahi kýyamazken sýrrýma ortak olacaklar.

Yoksa ki adýna sevgi ve aþk denen bu denli mi kýt bir kaynaktýr? Siz geçirdikçe süzgeçten sanýr mýsýnýz sonlanacak kim bilir belki de acýlardýr demlendikçe mutluluða yol açan.

Mazoþist ruhlarýn içine düþtüðü yanýlgý belki de: Sev ve acý çek. Yoksa bu da bir metafor? Fark eder mi ki?

Güzergâh mademki kayýplarda hadi kolaysa bir yol çizin ve bulun o çýkýþ noktasýný. Ne pergelle ne de cetvelle sadece benliðinizle arþýnlayýn ve arþý alaya çýksýn tüm haykýrýþ: Hani nerede tüm o düþ sakinleri yoksa hiç mi var olmadýnýz da bir ömür kandýrýlmýþým.

Medet umduðunuz her kim ise siz, siz olun ve baðlanmayýn hatta o varsýl kimliðini görmezden gelin. Cüce akþamlar, yanýk gökyüzü ve o saf yanýnýz varsýn karýþsýn hiçliðe ve tüm edimlerinizi bir kez daha bertaraf edin ve düþün yola düþkün kýlýndýðýnýz her kim ise tüm sitemiyle sizi bir tek kelimeye sýðdýrmýþken: Kimsin sen?

Kolay aslýnda zor addedilen hatta týnýsý fazlasýyla dokunaklý fonda çalarken ayný þarký:’’Her gecenin sabahý, her kýþýn baharý benim dermaným yok.’’

Kulaktan kulaða akýp gitsin o nakarat ta ki erdem yüklü kimliðiniz her olumsuzluðu tevekkülle karþýlayýp Allah’ýn rahmetinden sual etmez iken. Ne de olsa varlýðýmýzýn tecellisi tüm yaþanan ve yaþatýlan.