"Geceler sessiz sessiz yaðýyor gözlerimden. Yine sensiz kaldým yollarýnda yar! Yine soðuk rüzgarlarýnda savruluyorum, tutuver ellerimden… Yalvarýrým, bir daha göreyim gözlerini… Geçmiþ bakýþmalarýmýzdaki gibi, ýsýt gözyaþlarýmý yanaklarým üþümeden. Duymasýn kimse hýçkýrýklarýmý; görmesin kimse çaresizliðimi, utanýrým… Bilirsin ki, o sýcacýk bakýþlarýn benim herþeyim. Ve tabii ki, sen… Her zaman, her yerde sen…. Her þiirde, her þarkýda, her cümlede sen… Aþka kanmayan, aþký tanýyan, aþýk olunan, aþýk eden, yani sen, daðýn zirvesinde bir pýnarsýn. Ýçtikçe içeceðim geliyor. Seni seviyorum! Her þeyimdin benim... Nasýl varabildin varýlmaz diyarlara? Beni inatla yaþatmak için o kadar çabaladýktan sonra, kendini ansýzýn yok ettin. Bir ölü kadar duygusuzsun…"

""Ömrün hep karanlýk geçmeyecektir yakýþýklým. Çok geçmeden gün aðaracak elbet, her aðaran gün daha da unutturacak beni sana, gözlerin gözlerimi tanýmayacak, her düþte olduðu gibi..."

"Hayýr! Bu düþ hiç bitmeyecek! Ben seni düþlemek için geceleri bekliyorum. Sevinç çýðlýklarý doluþurken sokaða, kavuþanlar için; ne yaparým ben, güneþ doðsa da sensiz? Ve bir sonraki geceye kadar saklý kalýyor düþlerim. Kimbilir kaç karanlýða, kaç uykusuzluða sýðdýracaðým onlarý?"

"Düþlerin karalýklarýn sonsuzluðu içinde kaybolacak. Beni çok sevdiðini, hiç bir düþ, bir daha anýmsamayacak… Benim dünyam hep karanlýk kalacak, ama senin için güneþ doðacak."
"Sen karanlýklar içindeyken ben Güneþten nefret edeceðim! 
"Her umudun önünde bir açýk pencere vardýr. Zifiri karanlýk bile varlýðýný gözler alýþana kadar korur. Hiçbir gece korkulacak kadar karanlýk olmaz…"

"Seni çok özlediðimi duyup bir dönsen, tüm karanlýklarým aydýnlýða dönüþecek… "

"Cennetten kovulup cehenneme konulacaðýmý bilmesem, bir elma kopartýp yiyeceðim , senin dünyana dönmek için…" 

"Gecenin sessizliðine beklerim seni. Sessiz bir gemi beklemekte limanda ikimiz için. Dön haydi! Ay yükselecek az sonra, birkaç yýldýz sönecek... Dön ki, ýssýzlýk doðursun seni… Dönersen þu koca bebeðin gülecek."

"Dönemem... Senin için süren yaþam beni beklemekten kurtarmalý seni..."

" Unutmayý istemedim mi sanki? Nasýl unutacaðým o gözlerini, içimdeki mavi hüzünlerle ey sevgili? Olmadý. Beceremedim… Alýp baþýmý gittiðim tüm yollarda sen vardýn, sen! Gözlerimde sen, düþlerimde sen, baktýðým her yerde, aldýðým her nefeste, sen, sen, sen… Sen yoksun… Yaþam yok sen yokken. Yok olan yaþanmýyor. Ýplikleri çekiþtirilen bir kukla gibi yapýþmýþým sana. Farkýmda deðilsin. Belki umursamýyorsun. Yaþamýn sonu bu…"

""Kural: Üç yanlýþýn bir doðruyu götürmesi…Ýþaretlediðin faili meçhul yanlýþý üçle çarpýp üç yanlýþýnla býrakýyorum seni ve bir doðrumla sorgulanmaya gidiyorum. Bilirim denizin batmak için aldatýcýlýðýný
Derin çukurunda balýk kýlýðýnda melekler. Belki melek balýðýnýn bizatihi kendisi sorgulayacak beni; tüm suçu üstleneceðim tek taraflý… Senin düþlerinde ölmeyi bekleyeceðim sabýrsýzca. Ya da, gözlerinden düþmeyi yuvarlanarak, bir kartopu kadar beyaz… "

"Oysa ki ben, ýsýtmaný ummuþtum karda kalmýþ üþümelerimi, dindirmeni titreþimlerini."

"Sayýsýný unuttum sana attýðým adýmlarýn. Karýn ezilmeye müsait yapýsýný bilmesem, bileceðim ki, geçmiþinde ben yoktum."

"Tam da seviþmeye hazýrlanýrken gözünden düþüp silmiþtim kardaki izlerinden adýmlarýný… "

"Ayaklarýmýn ayaklanmasýndaki doðruluk, anlamsýz çarpýklýðýn formülü… Ýradem aklýmý çeliyor, öyle baþlýyor dönme telaþý… Parmaklarýmý ýsýtýrken ciðerlerinin en sýcak nefesi. Sensiz cennet bile kar etmiyormuþ, anladým. "

""Çaresiz ruhlar mezarlýðýnda" uðuldayan tüm sesler sana aðlýyordu. Bütün yoksul çocuk ninnileri için saðýlýyordu yoksul annelerin memelerindeki sütler; ana sütü peþinde dolaþýyordu yýlanlar… Ruhumu salýverdim içimden senin ardýna, tüm tazallümleri ve zulümleri sana adadým. Tüm biriktirdiðim lanetli þiirlerimi sana terk ettim… Anýlarýmda rotasyonla konumlanýrdý, bana býraktýðýn mahlül. Cesaretini arttýrýyordu bir teneke kutunun güveni ruhumun.

"Bir teneke kutuya kapattým ruhumu, "çaresiz ruhlar mezarlýðýnda" bir çukura attým. Bir krom nikelajlý beklenti içindeyim… Ve bütün fukara sokak ressamlarý, seni bensiz resmediyor çuvaldan devþirme bir tuvale. Beklentilerimin istikbaline yükledim, Cehennemlik her kabahatimi. Ve sana kendimi yutturmaya yeltendim. Seni nasýl da içten sevdiðimi anlatmasýný her yazdýðým þiire tembih ettim. Süslü sözcükler icat ettim bunun için… Hâlbuki sana yalnýzca alýþkanlýktan meylediyordum, þimdi ise sensizliðe kadük kaldým… Yalnýzca tahayyüllerimin bitiminde söndürenim, sensizliðe görünen güneþlerin bendeki boyutunu. Yalnýzlýðýma örttüðüm karanlýklar, çiçeklerimi soldurdu… 

"Çaresiz ruhlar mezarlýðýnda", Ki, puhu kuþunun sesi dillendiriyordu uðultulu aðlamalarý… Korkuyordum iþte, haziran sýcaðýnda yýlanlarýn uyanýþýndan. Dilimi yiyerek susturuyorlardý; þiirlerimin haykýrýþý kalýyordu bana, suskunluðun inadýna. Her þiirim haykýrýyordu sana: DÖN!... 

"Bir sigara içemedikten sonra seninle karþýlýklý kendimi sana sýrtlatmak istemiyorum, tut elimi yeter. Nefesimi güçlendirdim yürüyebilecek . kadar, artýk düþmeyeceðim gözlerinden yuvarlanarak. Doðrularýmý da sana býrakacaðým. Seninle savaþarak yenik düþmeye amadeyim, ayaklarýnýn altýnda kalmaya... Beni anlayacaksýndýr bir elmanýn çýtýrtýsýnda… 

"Çaresiz ruhlar mezarlýðýnda her kabir baþýnda bir aðaç, aðaçtan aðaca zýplayarak gitmekte ruhlar… Sen de giderken öyle, bir kerecik dönüp de bakmadýn bile… Sabah ýþýldadý. Artýk tozpembe bakýlmýyor dünyaya. Yalnýzým. Ýnatla kayboluþumu seyretmektesin mahmurluðumda. Sabah sabah küfür ederken yakalandým kýrýk aynalara… Yalnýzlýða isyan ediyor yaðmurun þiddeti. Her damla yaðmur yalnýzlýðý fýsýldýyor. Duymuyorsun. Sen yoksun… Yoksun!...