ev demeye bin þahit ister evlerde,

sokaða çýkmaktan korkutulmuþ,

özellikleri tarif edilebilen

koyu esmer yüzlü insanlar

özgürsüzlüklerinin aðýtýyla

türküler çýðýrýrlardý hiç susmadan.

özgürlük türküsü derlerdi bu acayip seslere.

alýnyazýlarýný,

özgürlük türkülerinin deðiþtirebileceðini sanýrlardý.

ayný evler sýralanmýþ upuzun sokaklarda,

yüreklerinde korku çöreklenmiþ,

kara ve çini gibi parlak gözlü çocuklar,

çocukluk açgözlülükleriyle,

elma taþlar gibi taþlarlardý silahlarý.

—çocuklar taþ atarlar,silahlara yetmez güçleri!...

patlardý silahlar ;

pýrýlpýrýl tutkular dolu,

baþ döndürücü,

boþ ama vazgeçilmez umutlarla dolu

hayalleri,

hepsi,

her þeyleri,

silahlarýn her patlayýþýnda,

çocukluklarýnýn balonlarýyla birlikte,

balonlar gibi sönerdi.

kan kýrmýzýsý karanfiller açardý göðüslerinde,

kucaklarýnda kedileriyle

küçük melekler yükselirdi gökyüzüne

özgürlük mücadelesi derlerdi

bu mahzen soðuðu ölümlere.

alýnyazýlarýný,

bu acayip ölümlerin

deðiþtirebileceðini sanýrlardý...