.
Kurur begonvil ,
Okunaksız günler yaşar insan
Çürüyüşün mürekkebiyle yazılır isyanın heceleri
Eklenir boşluk bir başka boşluğa
Ve kaybolur ruhlardaki diş izleri
Dili uçuklar çağın
Anlam çukurlarında boğulmaya durur heceler
Güneş düğümlenir yaprakların yeşiline
Ve gecenin siyahına damlar gülüşler
Şafağı reddeder gün
Cinnetin efektine selam durur geceler
Delik deşik olur dolunayın , kirli beyaz uykusu
Zamanın ölü köpüğünde yıkanır düşler
Ve dolar ağraz cümlelerin kuyusu
Titreşir tükenmiş güzelliklerin notaları
Hep ıslak kalır hakikat
Ki hep gözyaşı ile yıkanır eşikler
Mistik bir buğu siner topal atların hüznüne
Ve Nil’e bırakılır beşikler
Dilden akar tül sessizliği
Çürüyen yanların resmi belirir tuvalde
Göz kapaklarından bir bir düşer yırtık acılar
Ve görünür son minvalde
..
.
.
.
.
.
.
.