Teamülü, isyankâr bir imgenin tezahüründe

Bir yanýp bir sönen kutup yýldýzý kadar revnak

Bir ýþýk iken aþk’ýn devinimi;

Hele ki o bariz gönül kýraðý kadar adsýz bir sancýyý

Buyur eden telaþý hikmet yüklü sarnýcýn,

Kýrýk iken yürek dibi baðnazlýðýnda

Tefekküre dalmak kadar en haþmetli hükümranlýðý.

Maneviyat çalkalarken zemini ve belli belirsiz

Islah olmaktan bihaber bir kader iken,

Gönülsüz bir hüzün kadar beyhude olduðunu bildiðim

Gömülü hezeyan iken kýymete binen ve bazý bazý,

Demekse nail olduðum o anlýk isyan,

Derken susup dalýp gittiðim en karanlýk ve rahvan

Ve demli bir gönül sesi vuku bulup da

Yadsýyamayacaðým kadar kuvvetli bir rota.

Çoktan meylettiðim ve sýrtýmý dayadýðým çýnarýn

En ulaþýlmaz rakýmý.

Yüzü suyu hürmetine þu garip faninin,

Bilip bilmeden uzatýp da elimi

Yine de avuçladýðým boþluðun dip karasý;

Bir hegemonya, savrulup heba ettiðim

Ömrün kýyýsýnda bir serzeniþ kadar kayýtsýz

Nasýl da gök kubbe,

Demeye ne hacet ey gönül,

Görmez misin bir kapý açýlýr çok derinden

Nakþeden o iç ses iken soluklandýðým her köþe baþýnda.

Baþýmda uçuþurken gurbet kuþlarý

Þu hazan mevsimi nasýl da demli bir sanrý,

Anbean yitip gittiðim ve týrmalarken kulaklarýmý;

Boyunduruðu söylemekten hicap ettiðim

Olmazýn oluru bir hibe iken dünden an’a uzanan

Soluk tenimde baki bil ki en sýrdaþ teselli.

Gönülsüz bir hüküm benimki

Belki de tecellisi yitip gitmelerin,

Asla ve asla emin olma sona geldiðinden

Hele ki söylememiþ iken son sözü Yaradan:

Asla da pes etme bilip bilmeden

Evren karýþmýþken hezimete

Ve tekelinde biriktirse de beþer onca nefreti,

Asla vazgeçme sevmekten:

En bilindik kýble deðil mi þu meftanýn

Ölümcül çaðrýsý;

Hele ki aþka delalet

O asalet yüklü þerhte koymazken son noktayý.