Online Üye
Online Ziyaretçi
Yalnızlığın en kötüsü,
kalabalığın ortasında,
yalnız olduğunu bilmeden yaşanandır!
yalnız olduğunu bilmeden yaşamanın,
yalnızlığın en kötüsü olduğunu kimse bilmiyor.
bir ben biliyorum,
bunun için
bütün okulları bitirdim…
Bir dost ararım dertleşmeye,
Sıradanlaşmış hayatımda,
Dostun benim diyerek,
Yalnızlık gelip oturur başucuma’
Kendimle dertleşirim.
Kendi muhasebem kar göstermekte…
Çünkü her şeyimle ilgilenilmekte…
Ama bir şey var ki, işte o hep açık vermekte…
Ben değilmişim meğer kar eden,
Kader yontmuş hep kendine…
İtmiş beni yalnızlığın içine…
Geçmişime baktığımda görebildiğim;
Bir kesekağıdına biriktirdiğim keşkelerden başka bir şey değil
Üzülsem de aslında, ağlasamda bir şey değişmez…
İşte bu umutsuzluk anında,
Bazen kahkahalarda bulamadığım huzur
Bir fotoğrafla çıka gelir karşıma…