“Ben seni canımı sıkmadığın tek yerde sevdim.”
Sabah uyanışlarımızda mahmur,
yanıbaşımda,
çırılçıplak ve mutlu;
geceki sevişmelerimize minnettar…
Sabahlar aynı şarkıya nakarat.
Nakaratını sevmeme karşın,
hep aynı şarkıyı sevmek o kadar zor ki!
İnsan,
kirlendikçe sırtındakileri çıkartıp atıyor ya,
işte öyle,
yaşamımızın düzensizliği içinde kirlendikçe
seni de çıkartıp atmam gerekiyor hayatımdan.
Kusura bakma!
Seni hep sevmem mümkün değil,
Ben de hep sev beni diye sevmedim seni,
Bu benim tercihim!
Yüzünü buruşturma öyle!
Gönül bu!
Kelebek misali uçmak istiyor bağımsızca,
Kısacık ömrünü
Senin kaprislerine katlanarak geçirmek istemiyor…
Suçlanma kendi kendine,
Ben eski kafalı birliktelikler planladım.
Ben Kuasar’ın çocuğuyum.
Ana rahmim on bin yıl ötede…
Benim neslim acı çekerek farklılaşmakta,
Yeniden başlamanın yolu farklılaşmaktır.
Günlük ilişkilerden sıkılıyorum belki,
ama ben öyleyim…
Yanlış, ama hiç de önemsiz değildir aşklarım,
daha önemlidir tek düzelikten.
Üzülme,
Bütün aşklar geçicidir zaten…
şehvet bittiğinde,
Hepsi biter.