Kýz, “üþüdüm” dediðinde erkekler 4 farklý yaklaþým segilerler:
1- Ceketini çýkartýp kýzýn omuzlarýný örterler. (flört dönemi)
2- Sarýlýrlar (Seviþme dönemi)
3- “Ben de üþüdüm” (öküzlük dönemi)
4- “Üstünü kalýn giyseydin…” (Camýþlýk dönemi)
Benim bulunduðum devreyi ifade eden bir baþlýk: "Üstüne kalýn giyseydin..."
*
Temel, keçinin boynuzlarýna takmýþ tasmayý, gezdiriyormuþ.
Arkadaþý Dursun onu yolda görüp,
“Ula Temel, napiysin?” demiþ.
“Ula görmiymisin, çöpeðimi cezdirayrum.”
“Ula Temel, bunun boynuzlarý var.”
“Valla ben onun özel hayatýna karýþmayrum.”
*
Bir Arap bölgesinde bir gazeteci erkeklerin kadýnlardan her daim önde yürüdüðünü görür. Þaþýrýr ve yoldan rastgele bir adama sorar:
-“Neden kadýnlarýn önünde yürüyorsunuz?”
Adam tek kelimeyle yanýt verir:
-“Þeriat”.
Gazeteci memleketine döner. Zaman geçtikten sonra baþka bir Arap bölgesine gider. Orada kadýnlarýn erkeklerin önünde yürüdüðünü görür. Deðiþim olduðunu sanarak sevinir. Ve yine sorar bir adama:
-“Neden kadýnlarýn arkasýnda yürüyorsunuz?”
Adam yanýtlar:
IÞÝD her yere mayýnlar döþüyor. önlem olsun diye..!
*
Temel, Fadime’yi Dursun’la birlikte yakalamýþ. Hemen silahýný almýþ ve Dursun’a:
-“Madem Fadime’yi istiyorsun, onu benden erkek gibi al. Seni düelloya davet ediyorum” Demiþ.
Dursun kabul etmiþ ve düello için ikisi birlikte yanýndaki odaya girip kapýyý kapatmýþlar.
Temel Dursun’a fýsýldamýþ:
-“ Aslýnda kimsenin ölmesine gerek yok. Ýkimiz de havaya ateþ edelim, sonra ölmüþ gibi yere yatalým. Fadime ilk önce hangimizin yanýna koþarsa en çok sevdiði odur.”
Böylece ikisi havaya bir el ateþ edip hemen yere atmýþlar. Fadime silah sesini duyar duymaz içeri girmiþ, yere yatan Temel ve Dursun’a bakmýþ ve baðýrmýþ:
-“Cemal hayatým çýkabilirsin. Ýkisi de öldü.”
***

Bu vesileyle bir de kendi yazdýðým bir fýkrayý paylaþayým, bakalým beðenecek misiniz?

Ahmet Davudoðlu, pek çok saygý deðer cumurirreisi Erdoðan ile haftalýk olaðan görüþmesi için "kaçak saraya" çýktýðýnda, "sayýn cumhurbaþkaným, bu halk sizi, onlara yaptýðýnýz her türlü kötülüðe raðmen çok seviyor. Beni ise hiç sevmiyorlar. Sizde olup da bende olmayan ne var?" diye sorar.
Pek çok saygý deðer devlet irreisi, gülümser ve, "ben, bana yöneltilen suçlamalarý hemen inkar ederek, ayný suçlamalarla beni suçlamýþ olan hasýmlarýmý suçlarým ve halk da onlarýn suçluluðuna inanýp beni masum sanar," der.
Ayný gün "kaçak saraydaki" buluþma için düzenlediði basýn toplantýsýnda gazetecinin birisi, "sayýn baþbakan, paralel yapýnýn baþý Fetullah ile ABD’ de buluþtuðunuzda neler konuþtunuz?" diye sorunca, pek çok saygý deðer devlet irreisinden öðrendiði taktiði uygulamaya geçen Davudoðlu Ahmet,
" Tesadüfen ayný otelde kaldýk, ama kendisiyle bir þey konuþmadýk,"dedikten sonra soruyu soran gazeticiye parmaðýný sallayarak:
"Onunla sen görüþtün, sen!" diye çýkýþýr.
Basýn toplantýsýndaki tüm yandaþ medya gazetecileri bu espritüel baþbakana gülerek karþýlýk verirler.

.....
Bu da sizler için yazdýðým öyküm:

Yanýna gittiðimde, kendi kendine bir þarký mýrýldanýyordu. Öyle ahým þahým bir þarký deðildi, sesi de detoneydi.
- Pardon! Cennet’e giden tramvay buradan mý kalkýyor, diye sordum.
Çantasýndan bir bloknot ile kalem çýkartýp, bir þeyler yazdý. Kafamý yazdýklarýna uzatýp okumaya baþladým.
- Afedersiniz! Dilime dolanmýþ bir þarký, engelliyor size cevap vermemi...
Kapattý bloknotu, kalemi, attý çantasýna, o arada devam ediyordu þarkýsýna. Sessiz sedasýz yollara düþen notalar ve
detone olmuþ adýmlar…
Bir baþkasýna gittim doðruca, ona da ayný soruyu sordum.
- Pardon! Cennet’e giden tramvay buradan mý kalkýyor?
Sanki yol tarifi sormamýþým da, derdin nedir diye sormuþum adama. Açýyor aðzýný, yumuyor gözünü.
- Güneþ parçalý bulutlu. Neresinden tutsam hayatýn, sessiz sedasýz esiyor kaba saba rüzgarlar. Gözlerimden dökülen yaþlar yollara düþüyor! Yalnýzlýðým týklým týklým menekþe kokuyor. Attýðým adýmlarýn adresi biraz kayýp!
Tuh, tuh, tuh, vah, vah, vah, diye diye uzaklaþýyorum ondan.
Biricik Cennet’im, bugün sana gidecek tramvayý sordum insanlara, iç kimse söylemedi. Sana gelemedim ya, aklým sende kaldý. Banaysa bir avuç hiç kaldý.