Bir deminde bir de densizliğinde ayrılığın;

Bir surede hele ki telaffuzu yasak iken andığım sevdaların,

Bir de rütbe verdiğim sol yakası

Bilip bilmeden kovuğuna saklandığım imlerin.

Sus payı belli ki her şiirde atıfta bulunulası;

Yoksun bir makamsa benliğin kalmazken dermanı,

Hangi cümleyi edinsem de yoldaş,

Hangi yargıyı da gömsem en derine:

Bilip bilmeden denk düşmüşken hazan payıma,

Bilip de görmekten imtina ettiğim dünyanın yası

Yine çürük bir bedende

Asılı varlığın ikbali mi,

Yarınlara saldığım umut tarlası?

Gözlerimi alamadığım bir yangından kurtardığım

Tapılası bir düş ertesi uyandım,

Ölmek adına ettiğim andın yüzü suyu hürmetine

Kuşandım sakil yalnızlığı,

Beyhude çeperinde yüreğin,

Kovuşturduğum sayısız duygu nöbetine

Mal ettim sayısını unuttuğum onca surenin:

Kınında mahrem bir tetikleyici

Yine gönül yasımın kara kaplı defteri:

Yalıtılmışlığın en derin vebali

Ve yine k/anmışlığıma hibe ettiğim…

Son yazılı bir kelamdan muzdaripim:

Yitip giden ikbalime son sözüm madem,

Görmeyi dilediğim mutluluk mu

Kayıp bildiğim tek lehçe?

Adını koyamadığım hangi hükümse buyur ettiğim,

Vebali olsa da kötürüm bir gölge,

Yok olmalara alışkınım;

Hele ki tehir ettiğim sükûtu dilemezden önce,

Harcında ikrar ve yalıtılmışlık mademki

Boynumun borcu evrene,

Son sözü neden yetim verdim nankör bir düşe?

Istırabın tecellisi ne matem ne de sükûtun

Haznesinde yorgun bir beyan,

Belki de tehir ettiğim ölümü başlangıç bilmem

En derinlerde yatan bir isyan.

Gönül kubbesinde fesat bir ikram mı

Yine beşerin mateminde saklı?

Hele ki yüz görümü o gönülsüz ferman…

Saklı tuttuğum bir dilekte yazılı belki de ismin,

Yorgan döşek cümleler arasında

Tek sanığıyım yine

Yazmaz olaydım dediğim onca şiirin.

Kara bir lanetin de tek tanığıyım,

Bilip de söylemediğim onca hükme

Varmaz iken dilim,

Dillendirdiğim bir şarkıyı da rahle bildiğim.

Sancağım boyutsuzluğun külfeti,

Tek yandaşım yine sihri sevdanın;

Anıp anacağım namelerde son sürat

Ölmeyi dilediğim kim bilir hangi ne çok cümle,

Kırık kanatlarına düştüm düşeli şairin:

Sevi dilinde kocaman bir laleyim yine

Açmadan solmayı milat edindiğim.