Þiirler tecelli ediyor Ýstanbul’un sarkacýnda bir hutbe tadýnda iken özlemin çaðrýsý. Sancýlar da biçimleniyor hele ki aykýrý bir yüklem tadýnda iken baðnaz özneler sandýklarýnýn çok ötesinde kayboluyor güneþ, gecenin tekelinde bir ay’a bir de yýldýzlara düþmüþken yolu k/ayýp cümlelerimin.

Ayyuka çýkansa sadece rahmetin þekillendiði aykýrý temennileri insanoðlunun hele ki ötekileþtirdiði yalnýzlýðý da buyur etti mi þeytanýn zimmetli sofrasýna…

Adýný konduramadýklarýmýz, adsýzlýðýn bedeli iken beyitlerde saklý o heyecan bir nebze de olsa þefkat özlemi iken þiirlerin muðlâk týnýsý sanýrsýnýz ki; sevme özürlü varlýklarýmýzdan müteþekkil evren.

Yorgun miladýný evrenin…

Yorgun ellerini Tanrý’nýn…

Yorgunluktan da öte oysa özlemini duyup da hala hangi akla hizmetse baðdaþ kurduðumuz sevda masallarý…

Melek yetilerin þeytan indinde bir yoksunluða tabi olduðu; öfkeli rötuþlarýn zaman aralýðýnda satýrlara yýðdýðý; satýrlarýn arýttýðý duygularýn bile töhmet altýnda kaldýðý hele ki körelmiþ mizaçlarýn un ufak ettiði hayal öbekleri sanki uzaklardan çaðýran bir feryadý da mimlemiþken zaman zaman hele ki öfke kontrolüne munis bir týnýda veryansýn eden…

Soyut rakýmlarda kesiþen yollarýmýz yine ufuk özürlü bir rotada kaybolmuþluðumuzla namert kahkahalara sýðýnýp da sýðdýramazken benliðimizi yere göðe ve çatal sesinde yoksunluðun; kör yetilerinde bilinenin bir de nahoþ bir maðlubiyet iken piþmanlýk duyulasý hele ki tekelinde kalmýþlýðý o kýrýk tekerin devindiði mahrem bir yargý iken beyitlerin saðanaðýnda bir de örselendik mi…

Kalp gözümüzden hallice.

Aþka dönük gönlün her nasýlsa soyut bir ritüelde istiflediði sayýsýz bakýþ açýsý üstelik minval addedilen bir týnýyý yok saymak yine duygu pazarýnda ümmeti kayýp dinlerin kayýp frekansý ile gölgelendiðimiz o gayri meþru meþrep.

Biz ki sizlerden yoksun.

Siz ki onlar özürlü.

Onlar ki kayýp kýtalarýn ayýp þarkýsý.

Ve temennimiz odur ki; kayýtsýz þartsýz þerh düþsün Tanrý tüm zamirleri bir imgelem mahiyetinde gözüne soka soka insanlýðýn nifak sokulan tüm illet mazeretleri de yok saydýðýmýz kadar yok sayýlmadýðýmýz…

Ýkilikli telaþlar ürüyor sonrasýz bir kývýlcým iken seyirlik bir yangýna dönüþen. Zamansýz ikballeri var madem rahminde doða’nýn güfteler kadar da sancýlý sancaðýný diktiðim her þiir.

Ilýmlý kaným, ýlýman kandýklarým, ilintisiz belki de hissettiklerim hele ki zuhur eden hüznü katlayýp da postaya verdim mi hele ki varýþ adresi dünden menzilde saklýyken.

Öbürsüz düþler mi ne belki de soyut bir recm yine menfi bir ruhu müspet bir ikramla þereflendirip bir de dolduruþa getirdiniz mi…

Saðanaðýn ritminde soluksuz damlalar.

Damlalarýn eriþtiði gölette saðanak maðduru karýncalar.

Karýnca kararýnca yüklendiklerimiz yine bir karartý hani o izdüþümü var ya: bayat gecenin ertesi taze ekmek tadýnda… zannýmca demenin maðduriyeti belki de masum bir þarkýyý uðurlamak gidenin peþi sýra.

Hepsi mi hiç biri mi yoksa hepsi addedilen yine boþ bir teneke kutuda yankýlanýrken bir görev addedip bir de huzuru nakþedip hele ki kehanet erbabý falcý kadýnýn sunumu iken beyaz papatya.

Oynak düþler düþüþe geçti mi, sarmalýnda hicap etti mi ömür dünü andan soyutlama becerisini yitirip de yarýn bellediðini dünden tasavvur etmiþken…

Zabýta memuru adeta her þiirin penceresine astýðým þanlý bayraðý yine yürek maðdursa ve de maðrur… sonrasý ise çetele tutup, esnetmek kaygýlarý.

Cümle yangýnlarým cümleten heba olsa da cürüm yüklü nidalarda soluklansam zamansýz ve arsýz bir imgeyi yad etsem her kusuru ayýp bellediðim; her ayýbý sýr; sýrrý serpinti aynasýz hükümleri de aryalara yýðdýðým…

Bir nifakta kayýtlý öfke; sevginin kehanet bildirgesine kondurduðum buse olsa da tek takýntým bir rahleye asýyorum iç sesimi, asýl kopyamý çoðaltýyorum gün ve gün; hazan serpintisinde bahar ekiyorum; baharsa baðrýmda saklý tuttuðum irsi dökümü belki de babadan yadigâr.

Z/amirler nasýl da göreceli hele ki zan altýnda ise ifrata da kaçmadan soru sormayý görev bellemek ki kifayetsizliðin muhatabý iken sessizliðe konuþlu bir mihrabý matemle boyayýp ifa etmek yine delik deþik ruhun da küpeþtesinde lezzetli bir ikram iken þiirin hikâyesi ve kenetlendiðimiz ama kilit de vuramadýklarýmýz…