Zamanýn maðrur bir acý olduðunun bilincinde, sevginin de teyakkuzda terk edildiði ikilemi ile çýkýp da yola.

Gölgeleri muhatap bilenlere olsa olsa sözüm aslýnda sevgiyi çarçur edenlere ve dostluðun mabedine yaylým ateþi açanlara.

Kelimecikler türeyebilir bu iç yenilgisinden ya da dumaný üstünde bir þiire düþer yolumuz. Sýtmasý tutan þaire sözümüz belki de ya da kendi halinde bir þehir gezginine ne zamanki rahmeti ve inancý katýk yapmýþ iç sesine.

Düþük bütçeli mi olmalý iç sesimizin pazar kaygýsý belki de dar alanlarda kýsa paslaþmalarla adý tarihe geçen bilinmezin sýrrýna vakýf hangi kelamsa hangi yalansa yine önden düðmeli bir hikâyeyi açýp da masaya yatýran.

Bir beyitte sonlanmayý diliyorum bir de mabedinde ölümün yeniden doðacaðýmýn müjdesini veren hangi melekse yine sýrlarýmla iþtigal ve kanatlarýna tutunmaktan haz ettiðim.

Yüreðimi ýslah eden þiirlerle bezeli zamansýz ya da mekânsýz bir ölüm mü diliyorum ne? Þairin mevtasý olsa olsa müsvedde kâðýdýdýr hani yüreðinde kirden de kinden de eser olmayan.

Sileceklerini asla çalýþtýrmadýðým mutluluðun.

Ne zamanki gök aðlasa ben yeniden doðdum.

Öldüðümü biliyordum da yeniden öleceðimi asla tahmin etmedim.

Doðum öncesi bir sancýyla kývrandým. Kývrýldý beyitler, sustu þiirler zira ben körebe bir sancýydým.

Yalandan ýrak ruhumla taþladým þeytaný.

Sevdadan yana ziller taktým da oynadým kuytularda.

Muhatabýmdý Yaratýcý.

Melekler hepten de þahidim.

Acýlarýmý yonttum ve kocaman bir büst yaptým cümlelerden.

Anýlarýmý unutmuþtum ve güncelledim bilinçaltýmý.

Þaibeli frekansla tayin etti önce yönümü.

Saptým saðdan ama hep sola çýktý yolum.

Sað ayaðýmla baþladým güne ama hep solumdaki acýyla sol ayaðýmla sektim taþlarda, taþ yüreklerde.

Taþ atanlara ekmek uzattým.

Ekmeði de düþürdüler yere.

Ben çapýldým. Ben acýdým. Acýnacak hale düþtüm ve öptüm ekmeði üç bin kere.

Þahit tuttuklarý yalanlar ve yalan beyanlar.

Yalanlarý zikretti gece.

Gündüzü mademki çuvala koymuþtum: imza attým gecenin sonuna ama sonlanmadý gece.

Geceden çýktým yola vardým bir yarýmadaya.

Baþkentini ömrün bilemediler oysaki Ýstanbul’du içimdeki saray ve yangýn.

Yangýn büyüdü de büyüdü. Ben de büyüdüm.

Yandým.

Hamdým.

Hala da hamým ama bereketliydi kelam. Zihnin açýk yüreðim de çok kof.

Çocuk bildiler. Çocuk kalmýþtým bazý bazý.

Çocuk gördüler ve elime tutuþturdular pamuk þekerini.

Pamuk kalpli kim ise okþadým usulca saçlarýný.

Uçuþtu kelebekler ve kelebek ömürlü sevdiklerim.

Çok yaþlýydý iblis.

Metruk idi yaþadýðý köhne saray.

Saraylara haber uçurdular.

Saraydan deðil de seyirden yanaydým.

Seyretmeye doyamadým Tanrý’yý oysaki görünmezdi.

Doymadým dinlemeye oysaki sesi çýkmaz bilirdim.

Öfkesine mahal verenler olmadý muhatabým ne de olsa kulluðumun ve sevgimin bilincindeydim.

Sevdim hep sevdim.

Kadýn erkek ayýrt etmeden sevdim.

Diledim de sevilmeyi.

Ah, o nankör beyitler.

Dili tutulasý þarkýlar.

Acýyla beslenen kim ise bendendi, demedim zira en çok bendim acýyan ama acýtmaktan kaçýnan.

Acýndýranlarla pay ettim merhametimi ne de olsa görgü tanýðýydým evrenin ve mademki merhametlilerin en merhametlisi idi sýðýndýðým, nemalandým merhametten.

Sevi dilinden pek bir muzdaripti insanlar ve beylik acýlara da pek bir raðbet ediyorlardý madem… lakin gizlemedim ve gizlendim.

Gizlemediðim duygularýmla taradým evreni aslýnda soyut gerçeklerdi olmazsa olmazým artýk nasýl bir ikilemse maruzatým.

Kördüm.

Köreldim.

Çömeldim.

Hamdým.

Zamandým ve mekândým.

Amansýzlýðýn raconu hangi kelamsa meramdým.

Sustum ömür boyu.

Ben sustum Yaratan konuþtu.

Ol, dedi. Oldum.

Yaz, dedi.

Baþým gözüm üstüne ne de olsa emir büyük yerdendi.