Sözcüklerin kývýlcýmýna þahidim

Reddi güç kabulü güç her biri

Söylemler yüklü edimlerde

Kalbura dönen yüreðin soluk her ilmiði

Baþa dönüp restleþtiðimiz

Son bilip vedalaþtýðýmýz…

Kurak bir dilekte saklý her gizem

Gizeme delalet aslýnda sessizlik

Kelimelere sýðýnýp

Doðaüstü rahmetinde sevginin…

Fýtratýn makbulü

Aþkýn hâkimiyeti:

Her duygu pekiþen iç sesin feryadý ile

Tohumlar diker en derine

Sulanmýþ her kare

Hasretin bilfiil tükettiði

Ne çok badire

Þiirin yüreðinde kayýtsýz bir rüzgâr

Dengine vuran insanlar

Yakarken kuruyu

Yaþa yüklü yasý da yok sayýp.

Kenetlenmiþliði varlýðýn derken sözcüklerin hulasasý ve reþit acýlar doðuran evren oysaki doðmamýþ bebeklerin sahibi olduðu acýlar.

Bir çocuðun ýrmaklarýnda kâðýttan kayýklar yüzdürüyorum: daha dün gibi.

Yaþlanan sokaklarla beraber yaþayan insanlar da deðiþti. Çoðu terk etti hem sokaðý hem cihaný ama her nedense ýsýnamadýðým bu deðiþim mütemadiyen tetiklemekte hüznümü.

Yer ayný.

Ýnsanlar nasýl ayný kalmadý, deme hakkýmý mademki evren elimden aldý yine de her yaðmur yaðdýðýnda su birikintilerine bakýyorum usulca ve kayýklarýmý sunmak istiyorum bu geçici ýrmaða.

Ismarladýðým hiçbir gelmedi de adresime sadece yoldan geçenler sadece yoldan çýkmýþlar sadece baþým dik, onlardan farklý olduðumun bilinciyle dört elimle yakalarýna yapýþtýðým muteber insanlar… belki canlý belki ölü. Aman ha, laf gelmesin bana, demekten usandým ve döküyorum sýrlarýmý bir bir beyaz boþluða sanýrým içimdeki boþluða ekliyorum sonra devrik bir cümlenin beni kýþkýrtmasýyla süzülüyorum esefle yanan yüreðimi ne zaman susturacaðýmý da bilemeden.

Kelimeler ufacýk boylarýna bakmadan aslýnda ben aynada savsakladýðým görüntümle sonramý unutup dünümdeki çocuða hasretle dokunma isteðimi de geri çevirmeden Tanrý.

Bakiyesi bile tutmuyor günün bir diðer günle. Haraç mezat satýyorum zamaný hani nerede ise üstüne para vereceðim.

Kaygýlarýmý büyüttüðüm yetmezmiþ gibi gözümde büyüttüðüm ne çok insan aslýnda küçülen egomla sabit bir rotada, efkâra yaptýðým yatýrým ile eciþ bücüþ þiirler yazdýðým.

Kalemin mektebi olmaz mý?

Aþkýn da rahmeti?

Ýþte bükülen bir demirden kalan kýrýntýlar belki de pasý yüreðimin ve ben zýmparaladýkça hala pas tutan yeri ovuyorum sonunda pasýn yerini kan bürüyor.

Kan çanaðý da deðil gözlerim ama çokça seðiriyor. Sanýrým beni ananlar var bir o kadar lanet okuyan.

Þaþkýným hiç olmadýðým kadar. Bazen bir yabancýnýn suratýnda gördüðüm kine þaþkýným bazense birbiri ardýndan konuþan insanlarý göstermelik sevgisine.

Çatýk kaþlarýma uyan ne var ki? Atýl bir yürek hepi topu aslýnda sýksam suyu çýkacak. Aslýnda aksýrsam birileri çabucak öl, diyecek. Bu yüzden sessiz hapþýrýyorum ve onlar yerine dillendiriyorum ölümü.

Dinlendiðim sadece þu masum beyaz sayfanýn sefasýný sürdüðüm zaman aralýðý aslýnda aman vermeden yaþadýðým kadar da zaman kaybý olduðunu bildiðim her üzüntü vesilesi.

Notalar kadar vurucuyum.

Nokta kadar küçük.

Ünlem kadar þaþkýn.

Neyin imlecidir, bilmediðim o satýr sonunda ve diðer cümleye geçiþ yaptýðým detone bir kimlik adeta kalemin müzikle olan uyumunda ben bulutlara konarken, kimliðimi de yasýmý da yok saydýðým oysaki mutsuzluk bana verim aldýran bu anlamda duacýyým insanlara hani neredeyse boyunlarýna sarýlacaðým… o kadar da deðil hani, diyenlerin bile boyunlarýna sarýlabilirim týpký iklimlerin normal seyir izlediði çocukluk yýllarýnda sevginin provasýný yapýp avazým çýkana kadar baðýrdýðým öðretmen kürsüsü.

Ufacýk boyumla önce sandalyeye zýplayýp ardýndan kürsüye çýktýðým dün gibi hatýrýmda ve deðiþmez repliðim: ‘’Ýnsanlarý seviyorum.’’

Bir o kadar da sevildiðime kani olduðum yýllar ya da hissetmediðim kötü niyetler ne de olsa direkt yüzüme püskürtürlerdi sýkýntý ve nefretlerini.

Zamansýz büyümeyen bir çocuktum ve yaþýma göre de fazla saf.

Bu anlamda herkesi her ne kadar gözümde büyütsem de çok düþmezdi sitem payýma ve algýladýðým sevginin haricinde uzak durduðum sayýsýz insan.

Hani mehter marþý nerede?

Hani nerede andýmýz?

Hani nerede eski zaman?

Saðlýklý bir süreç gibi gözükmese de mazinin varlýðý belki de yüreðimi ve umutlarýmý hala diri tutan; hala ayný mutluluðu yakalama þansýna sahip olduðum düþüncesi ile içimdeki çocuk ruha hala paye verdiðim ve ne yazýk ki; daha çok örselendiðim.

Sevgiden çýkýp da yola… aslýnda varamayacaðýmýz tek nokta dahi yok… demek belki de uzak bir hayal gerçeðe aslýnda ben uzaðým günün gerçeklerine aslýnda gerçeklerin acýtan tarafýndan kaçýp hala hayallerden medet umduðum ikilemi ile beþik gibi sallandýðým ve hala o büyük deprem bizleri öldürmeden biz nasýl oldu da ölü topraðý attýk birbirimizin üzerine, deme gafý ile belki de içimdeki sýkýntýyý azaltýyorum.

Bir denklemle iþtigalim epeydir ve yazarak yeni bilinmeyenler teþrif ediyor akabinde çözümlediðimi düþünüp yeni baþtan düþünüyorum derken hayatýmýn gafýna denk düþtüðüm yanýlgýsý.

Ne yani bazý þeyler yolunda gitmiyorsa ben nereden bulacaðým da o sihirli deðneði ve dokunacaðým tek tek insanlara?

Belki de en baþta kendime dokunmalýyým.

Aslýnda en çok bana dokunmuþken yaþanan bunca acý ve sýkýntý üstelik bireysel bir anlam da deðil bunca sýkýntýný kaynaðý ve merkezi: genelde her birimizin yaþadýðý gelir geçer sýkýntý mahiyetinde sayýsýz olumsuzluk yine de yüksek frekansta þen kahkahalar duymak mümkün lakin bir insanýn acýsýnýn nasýl oluyor da bir diðerine neþe yüklediðini çözümlemiþ deðilim üstelik bunu toplumun geneline yüklüyorum.

Ansýzýn yakalandýðýmýz bir saðanak ve rahmetin coþkusuna karýþan gözyaþlarýmýz: alýn size bir diðerine neþeye vesile olacak bu ulvi farkýndalýk ve ne yazýk ki; taþkýnlýk anlamýnda sayýsýz gözleme sahibiz hayatýn her safhasýnda.

Sevmekten geçmeli yolumuz, derken… iki cinsin tutkulu aþký buna bir çözüm getiriyor mu peki? Ýki kiþinin derin sevgisinden nemalanmayan sayýsýz insan ve iþte aklýmý kurcalayan bir detay: bunu pekiþtirecek bir kapasitede deðil miyiz? Sevmekle baþlayan bir yolculuk ve her dem yürekte derin yarýklar açan aslýnda sevginin uzamýnda genele dönük yüzü ile insanýn bilakis tüm evreni kucaklama isteði olmasý gerekmez mi?

Bazen ve bazý yerlerde aþýrýya düþüyoruz ama gelin görün ki sevginin limit aþýmý zaten yaþama enerjimiz.

Bir yükümden çýkýp da yola hükmettiðimiz.

Dünkü kaygýlarýmý öldürmüþ olsam bile peyda olan yeni sanrýlar ve korkularým var bizatihi yürekle yaþadýðým aslýnda vakýf olamadýðým çözümler ve çözüm aþamasýnda içimdeki sýkýlgan kýz çocuðu baþýný kös kös öne eðip kaçýþýyor liman benzeri neresi ise ona gel diyen ve sonunda bulup buluþturacaðým sayýsýz duygu.

Rahmetin ve maneviyatýn bütünleyen coþkusu ile idame ettirdiðim doðru hayatýmý sanýrým beþeri ihtiraslarým fazla onay almadý tarafýmca belki de yalnýzlýðýn kilit noktasý bunca beþeri duyguyu ve isteði dillendirmeden ulvi bir coþkuya kanat açýp fazlalýklarýmdan kurtulmak adýna hayata baþka pencereden bakýyor olmam.

Ýzahý var ya da yok.

Mutluluðun tarifini de dillendirme ihtimalim çokça makbul deðil tarafýmca yine de söylemeden geçemeyeceðim.

Sevgiye biat ve bunca nefrete inat.

Saflýðýn kýyýsýndan dönüp engin bir iyi niyetle tümlenen varlýðým ve sonunda hassasiyetin ivme kazandýðý ve kendime daha da yüklendiðim gerçeði sanýrým hayat boyu kimseyi memnun edememiþ olmam bunda fazlasýyla etkili.

Bazen yanlýþ anlaþýlmalara yol açtýðým gerçeði sonuç itibariyle kimseye benzemek gibi bir iddiam asla olmadý ve olmayacak da bu anlamda fýtratýma iyi gelen ne ise heybemde fazlasýyla mevcut ve ilk sýrada hala yarýnlardan beklentim olmasý belki beyhude bir uðraþ ve çarptýrdýðým bir ihtimal yine de güneþin sýcaðýndan nemalanmak benim de hakkým her ne kadar sýcakla ve ýþýkla aram pek iyi olmasa da.

Bir aktarým gibi gözüken ya da bir alýntý belki de aldatý.

Gün gözü görmemiþ bir kelam mýyým ne?

Ya da pasif direniþe geçen bir insanoðlu?

Belki de teyakkuzunda iken bunca duygunun ben bir yanýlsamayým ama illaki o küçük çocuðun þen sesine vakýfým ve talibim hali hazýrda.

Gerçi sevecek neden mi yok, demem bile bir abartý olabilir ama en çok da kýrýlmama vesile olanlar.

Neþemi abartý bulan sanýrým en çok güldüðüm yine kardeþimin esprilerine tanýklýk etmem akabinde ansýzýn yüzüm asýlabilmekte de.

Sulu gözlü olmak ya da deðiþime uðrayan bir ruh hali… bunda sorun olduðunu düþünmüyorum ne de olsa mizacýmýzda saklý olaðan deðiþimler.

Güllerin bir günde solduðu.

Umudun her an gidip geri döndüðü.

Sevginin her zerresinde kendimizi bulduðumuz.

Belki de bulduklarým yetmiyor bana ne de olsa çocuk kalbimle yaþýyor ve duyumsuyorum hayatý.

Sevgilerimle.