Mut’un kinayesinde saklı künyem, haşmetli cümleler doğurmak istiyorum kâh hüzne dönük yüzünde hangi seyrüsefer ise görüp göreceğim bir fasılada ben ömrün ve aşkın müridi bir fani olmanın mucizevî tınısında ahkâm kesen gölgelerden de köşe bucak kaçarken.

Bir belirteç belki de fazlasıyla muzip, zaman

Aşkı ihya eden sancılı bir vazgeçiş

Ne zamanki ihanet ettimse içimdeki sihre.

Yenilgilerimi seviyorum aslında

Yenik düşmediğimin de ispatı değil mi

Yüksünmeden hayattan hala umutlar doğradığım

Şafak ve gün ve de şiir…

Yeltendiğim hiçbir ayrıntı yok ki

Kuramlarda saklı tutayım neşeli sesimi

İyi de hazanın muadili bir özneyim

Kendimi kendime teşrif ettiğimden beri

Belki de ötelenen fıtratım

Ben ki bir seyyah

Yufka yüreği serilmişken zemine.

Zanları yok sayan bir matem benimki

Kanıksadığım bir meltem

İçten içe ürperen yürek çeperim

Göğün katlarında sancılı bekleyiş

Hayatın haşmetli yalnızlığında

Vuku bulan bir tantana

Göğün iri mavi gözlerinde Rabbime yakın durduğum

Her mevsim, her an ve her zerremle

Mühürlediğim kalbim…

Kayda değer hangi telaşı yok saysam da

Mümkünse yürümeye yeniden başlasam.

Kıyasıya düşkünse mizacım sevgiye

Dostluğa tebessüm eden minvalde

Ben bir teyakkuz barındırıyorum

Kendimle sözleştiğim her şiirde

Bir dürtü muteber yorgunluğun isyanı:

Hâşâ, Rabbim:

Eminim artık ben yumuşak iç sesimden.

Şimdi gürültülü bir şarkı söyleyebilirim

Gecenin sönmeyen ferine sığındığım

İlahi bir acıyı da barındırırım hani her an’ımda

Gözlerimde sisli nameler

Süzen bakışlarda akışkan bir telaş

Kim ise kendimi ben olarak teşrif ederken

Asla yalan olmadan ne de bir kinaye

Zuhur etmeden tetiklerim de rahmeti

Sunumu İlahi Aşkın gözümden akan yaşlara

Eşlik eden bir zaruret huzurun tema’sı.