Kýblede saklý dokunulmazlýðý emanet varlýðýn bir de hicvinde yetim yeminler var, Yaratanýn nezdinde göðün tutanaklarýna geçmiþ adým ve sicilim. Þimdi makûs ömrün bir hecesini salýyorum boþluða ve kefenimle salýnýyorum: yeni yetme bir þiir olma özlemi var ruhumun bakir platolarýnda ve susuyorum aslýnda nefsimi susturuyorum: sancýlý duraðýn düþ çýkmazýnda beyitler aðýrlýyorum az sonranýn temenni edeceði bir teselli ile rugan ayakkabýlarýmý parlatýyorum ama… olmuyor iþte ve sevdiceðim maruzatlarým ket vuruyor: yandaþ bir imge ise Paskalya tatilinde nükseden ve arifesinde ölümün, saðdýcým tüm insanlarý yüreðime davet ediyorum ve aklý baþýnda bir mümin olmanýn gerektirdiði her görevi seve seve ifa ediyorum.

Dingin bir gün olmasýný arzu ettiðim…

Yeminlerim baþýma iþ açýyor çünkü zora koþtum aciz varlýðýmý yine de yeminime sadýk kalmanýn verdiði titreþimle dünya ahvalini selamlýyorum.

Mensubu olduðum muhteþem dinim.

Ýnancýna sadýk tüm insanlýk.

Rubailer uçuþuyor.

Yorgun asfalta yapýþan sakýz gibi kimi insan ölü eti çiðniyor.

Sözsüzüm bu gün ve çok da sönük mihrabým.

Soylu benim yüreðim ve tüm argümanlar istifli gök kubbenin mizacýna denk düþen, sevecen bir imle arzý endam ediyor þairin biri belki de þiir olmaya meyletmiþ ömrün hicabý ile soluksuz þiirlere mazhar oluyorum.

Ah, benim yýrtýk cübbem.

Ah, benim kemer burunlu yanýlgýlarým.

Sefasýný sürmekten uzaðým hayatýn aslýnda insanlardan da uzak… hayýr, hayýr, itirazým var:

Baþköþede yüreðim dillenen.

Duvarlarý matemin.

Ve sevgi dilenen bir meczup.

Sanrýlý öyküler duraðýndayým bu sefer ve sancýlanýyorum þiirin birine bir gece vakti: elbette daha çok sevebilmekle iþtigal.

Göðün notalarý kök söktürüyor.

Noktalamalar adam boyu ve yüreðin de pekiþtiricisi.

Ýzafi bir mutluluk addedilen yine de kýyamet öncesi yelteniyorum tüm sakýncalarý yok sayýp, yok sayýldýðým minvalde ve yüreðin karekökünü alýp köklerime de sadýk.

Madem müridiyim sevginin ve sevgiden mütevellit bulutlarla içli dýþlý…

Uçuþan kanatlarým.

Uçuþan eteklerim.

Kelaynak kuþlarýndan gözlerimi alamýyorum çünkü aynadaki aksime, aksi bir bakýþ fýrlatýyorum.

Beþeri sýfatlarýn ötesindeyim ve vasýfsýzlýðýma müteþekkir.

Kýran kýrana bir dünya ve arz ediyorum kýrýklarýmý bazen saçlarýmýn kýrýklarýna rastlayýp yürekteki ile mukayese ediyorum; hangisi daha pejmürde, diye.

Seyyah varlýðýn semazen etekleri ve bir içimlik þiirlere göz kýrpýyorum elbette hidayetin basamaklarýna hýzlýca týrmanmak adýna daha çok acý çekmeliyim.

Yüküm aðýr olsa da vazifelerim ve inancým ruhumu ve vicdaný hafifletiyor ve inancýn her serpintisi ile kendimle yüzleþiyorum daha iyi bir kul olmak adýna biliyorum ki; küllerime muhtacým ve kazasýný kýlýyorum yarým hikâyelerin ve ben de yarým yamalak selamýný verip de geçiþtirenlere teþekkür ediyorum ne de olsa verip de alýnmayan her selamým aslýnda evrendeki varlýðýma dirayet kazandýrýyor.

Müþkülümle meþgul iken.

Meþguliyetlerim ile de sýrdaþ.

Müþfik yüreklerde sarpa saran hüviyetimi tartýyorum gönül terazisinde.

Bir tebessüm tam yerleþecekken yüzüme…

Bir teselli babýnda yolda gördüðüm bir düþ fakirine umut oluyorum ve evsiz barksýz ve de kimsesizlerin nasýl da sevgi ile dolu olduðuna þahit.

Alýþveriþimi bitirip de çýkacakken onlardan biri yaklaþýyor yanýma: hani, insanlarýn iðrenip de küçümsedikleri ve yok saydýklarý bir garip kul ve de abdal ve biliyorum ki; o, herkesten daha mutlu çünkü Rabbi ile baþ baþa.

Poþetlerimi yerleþtirmeme yardým ediyor ve gözlerinde cenneti görüyorum ve içindeki nuru.

Koskoca market sözüm ona insan dolu ama ben artýk onlarýn varlýklarýný hissetmiyorum ve ikimizin geliþtirdiði gönül baðýna aþaðýlayýcý gözlerle bakýyorlar ne de olsa varlýklarý ve cüzdanlarýnda muhafaza ettikleri o yüksek limitli kartlarýna güveniyorlar.

Sözsüz iken.

Sevgisiz býrakýlmýþken.

Ve iyi bir semtin müdavimleri bizi hor görürken…

Kanatlarýmla uçuyorum evrende ve salýnýyorum Ýlahi Aþkla ve bir garip kuldan baþka bir þey deðilken biliyorum ki; yalnýz deðilim týpký yüzünde kocaman bir gülümseme ile bana insanlýðýmý hissettiren o evsiz adamla ortak bir dil geliþtirmiþiz.

Ýnsanlýðýn çürüdüðü bir asýrda.

Teknolojinin esir aldýðý bunca sevgisiz insan arasýnda.

Sevdikçe caným daha da yanarken ve de.

Sevilmeye layýk bir insan olduðumu bana düþündüren bu kalabalýktan kaçýp da Rabbime sýðýndýðým ve gönül dostumun da sayesinde biliyorum ki rahmet kapýsý ardýna kadar açýk ve beni içeri çaðýrýyor.

Sahi, bir insana ne verebilirim ki sevgimden ve umudumdan baþka ya da ben ne istiyorum?

Tüm sorular cevapsýz iken Mevla’mýn gönderdiði, yoldan geçip de yanýma yaklaþan bir yabancý ve biliyorum ki; o, bir Allah dostu.

Elinde ne var ne yok görmüyorum bile ama gözlerindeki nurlu yolu görüyorum ve onun ne kadar zengin olduðunu.

Ve bizi küçümseyen zengin insanlarýn aslýnda ne kadar fakir olduklarýný Allah bana gösteriyor ve kanatlarým okþanýyor Ýlahi bir ýþýðýn masumiyetinde ve içtenliðinde biliyorum ki; ben bu dünyada asla yalnýz deðilim hatta tüm kâinatta biliyorum ki; sayýsýz insan var hýrpani addedilen ama yürekleri ve iradeleri çelik gibi.

Gönül gözümle yaþamanýn mükellef sofrasýndayým.

Yorgun ruhumun de sefasýný sürüyorum çünkü sevmek için daha çok nedenim var günbegün biçimlenen: Ýlahi Aþkýn sýrdaþlýðýnda kenetlendiðim kocaman bir manevi dünyam var benim, anlatmaktan ve aramaktan da asla vazgeçme niyetinde olmadýðým üstelik yazmak için her gün daha da fazla neden ve güzellik sunuyor bana Rabbim ki kalp gözümdeki oyukta sayýsýz güzellik göz kýrpýyor týpký açýp solmanýn güzelliðine vakýf ruhumla nazenin bir seyyah olmanýn verdiði hüzün ve gurur beni bana ve Rabbime daha da yakýn kýlarken…