Seni seviyorum ve hep de seveceðim. Sözcüklerin kýraðý çaldýðý her günü öðünlere ayýrmak payýma düþen… elimde deðil: seviyorum seni.

Fýtratýmda gizem saklý bir o kadar yalnýzlýðýn d/okunuþunda saklýyým artýk hangi þiirse çerez niyetine yüreðimden fýþkýran bir o kadar doyurucu bir iklimden ibaret benim sezilerim.

Özgürüm, alabildiðine zengin ve mutlu ve mutsuzluðuma da çok þey borçlu hele ki dünümde kayýtlý tüm tabularý günüme de taþýrken.

Zemindeki mizansen elbette varlýðýmýn doðasýnda nükseden arayýþ aslýnda aradýðým þeyi defalarca bulmuþ olmam aramama da engel deðil ne de olsa metazori olmayan bir farkýndalýk benimki ve semiren yüreðime açtýðým her yeni kayýt.

Bir baþak tanesi olmayý seviyorum týpký seni sevdiðim gibi ve baþým hep dik her ne kadar doluluðumla eðik gözüksem de asla unutmasýn kimse hani: benim borçlu olduðum bir dünyam var ve yüreðimden taþan filizler var þiir b/ellediðim kimi zaman hikâyeler ördüðüm ve safsata yüklü dünyada ben tüm gerçekliðimle ve de hayal dünyamla s/alýnýyorum hem de hiç olmadýðý kadar.

Beni sevmeni dilerdim ve hep de dileyeceðim ve sevmek için sana bahaneler sunuyorum ne de olsa yüreðimin izdivacý mavi göðün kanaviçe desenli bulutlarýna serdiðim yorgun ruhumla taþkýn yüreðime atýfta bulunduðum her satýr arasýna rast gelen düþ gücümle sevme yetimi eþleþtirdiðim.

Azýmsama sakýn beni.

Asla da büyütme gözünde.

Lakin ben seni illa ki gözümde büyütüyorum ve yazma iksirini son damlasýna kadar içiyorum en azýndan bir saatimi ayýrdýðým yazma edimi lakin hayallerime ömür yetmezken.

Hayalin hayalini kuruyorum ve kurguluyorum.

Gerçekler batarken biliyorum ki; dikenlerimden mustaribim.

Sevdalý bir iklim nedir, bilir misin?

Ya da kim olduðuma dair bir sorun var?

Azýmsanmayacak kadar coþkum ve azýmsanmalý da kimliðim sadece yazdýklarýmla var olmayý düþlüyorum ve kendimle uzlaþmak adýna illa ki sevmeliyim haricimde kim ya da ne varsa.

Varlýðým bir kehanet belki de ama aslý bir rehavet yüklü deðil mizacýmda: gerçi ara sýra soluyorum gün ýþýðý gibi ve yapraklarýmý yoluyorum nefesim tükenene kadar da koþuyorum.

Satýrlarýn aþkýn tasasý ile yüklü ve ben mecazi bir aþkýn en yakýn firarisiyim ve sevgime sýðýnýyorum gel gör ki; sevgim taþýyor.

Rahmetin tüten dumanýnda saklýyým aslýnda rahmetin ta kendisi iken sevmek ve çevremde ne kadar sevgisiz ve burnu büyük insan varsa biliyorum ki; büyükten büyük Allah var.

Israrla yaþýyorum belki herkes gibi.

Israrla yazmýyorum bilakis ifade edemeyeceðim kadar coþkuluyum ve tezahür eden duygularýn ýlýman ikliminde kimi zaman donup kalýyorum.

Sandým hep sandým. Neyi mi?

Bulduðuma nasýl da emindim elbette içimdeki s/onsuzluðu asla çözümleyemediðim belki de geçici çözümlerde bulduðumu sandýðým ve aklý baþýnda addedilebilecek kaç kiþi varsa býyýk altýndan gülüp bana o kadar da emin olmamamý söyledi hatta haykýrdý ve ben onlara güldüm çünkü bulmuþtum aklýmca.

Aþkýn tutanaklarýnda kayýt açmalýyým yeniden ve yeniden ve daha çok sevmeliyim hatta sebepler yaratmalýyým sevmek için varsýn devamý da çorap söküðü gibi gelsin.

Sevgimi büyüten coþkumdur ve coþkuma eþlik eden içimdeki yazma aþký oysa ben yazmazdan evvel de firari bir âþýktým ve aþkla kesiþen yüreðim aslýnda bakir bir ormandý her nasýlsa maneviyatla bütünleþtiðim lakin bu coþkulu sevdaya yeni yeni vakýf olduðum…

Aklýmýn haritasýnda platolar var.

Ýçimdeki kuþ mütemadiyen gagalýyor.

Kimi zaman pençelerimi geçiriyorum elbette kendi yüzüme ve illa ki yüzleþiyorum kendimle.

Öncemde neler saklý oysaki hiçliðime yeni yeni vakýfým.

Bir zamanlar öðretme aþkýyla salýndým ve öðretmen kimliði kazanmak için deli gibi çabaladým ne de olsa eðitime ve çocuklarýma yakmýþtým ben abayý lakin insanlar bana aba altýndan soba göstermiþ iken ben onlara hep ekmek uzattým ve nimet bile aþaðýlanýrken ben nasýl nasýl aþaðýlanmazdým ki…

Bir vakitler dolu gibi yaðdým.

Yaðdýrdým sonra.

Nihayetinde yaðmalandým.

Nimete olan aþkým ve inancýmla yokluða kanat açtým ve görünmezliðe bürünüp senelerce firar ettim insanlardan aslýnda an itibari ile de fazlaca deðiþen bir þey yok lakin ben bunun hesabýný zaten kendime vermiþken kimseye hesap vermek zorunda da deðilim lakin sevme güdümü ve gücümü sonsuzluða kurdum ve saflýðýmla kimi zaman bazense uzaklardan el salladýðým o yolculuklara ve yolculara filan da asla hicap duymuyorum çünkü henüz tamamlanmadý benim içsel yolculuðum bu anlamda dýþ sesleri ya da dünyevi arzularý ben çoktan terk ettim.

Sýnýrlarýmý illa ki zorlamýþýmdýr.

Ve insanlar illa ki ihlal etmiþlerdir sýnýrlarýmý.

Gücüm tükense de tamamen.

Günüm de ömrüm de güme gitmiþ olsa da…

Gürül gürül akan bir ýrmak içimdeki taþkýn memba suyu ve sevgi ve de inanç benim zemzem suyum ki hasretim ben iyi insanlara ve Allah dostlarýna bu yüzden yazmanýn bendeki en büyük etkisi kendimi iyi bir insan olmak adýna sýk sýk kamçýladýðým ve yazarlýðýn bende yarattýðý o huzuru daim kýlmak adýna fýtratýmý kelimelerle süslerken belki de gizemime gizem katarken rotamdan asla taviz vermediðim.

Bir yere varma ihtimalim var mý peki?

Ya da Yaratan bana yeni bir þans vermiþken ben, bakalým bu þansý kullanýp kendimle restleþtiðim tüm ömrün acýsýný mý çýkaracaðým kendimden ve kimliðimle sürtüþen tüm olumsuzluklarý daha ne kadar sýrtlanacaðým?

Kural dýþýyým ve de kuramsýz oysaki ben hep hipotezlere inandým bu yüzden psikoloji ile içli dýþlý olduðum yýllara da çok þey borçluyum bir o kadar baþýma gelenin kalmadýðý aþikâr iken aklýmý da bilgi ve donanýmlý bir insan olmak adýna bozmuþken belki de edebiyat psikolojinin bir türevi ve ben hala kurallara sadýk kalmak adýna yalnýzlýðýmý sonsuzluðun rakýmýna taþýyorum.

Ýhbar ediyorum iþte sevgimi.

Katýksýz gözyaþýmla da biteviye suluyorum cihaný ve çamura bulaþmamak adýna kendime kazdýðým mezarda saklýyým kimine göre gel gör ki; ben kendi cennetimi zaten yarattým üstelik koþulsuz maceradan maceraya koþtuðum ve hayal gücümle sýnýr tanýmadýðým kadar sevebilme yeteneðimi Tanrýya borçlu iken.

Sessizlik benim kutsalým ve tüm kâinatýn sessizliði illa ki taþkýnlara sebebiyet veren hali hazýrda ben de sessizim ve sessizliðimi yazarak ve severek bozuyorum.

Ulvi bir aþk.

Bazen umarsýz.

Ýnsanlardan yana iken derdim ve her nasýlsa insanlar sayesinde kendimle ve Rabbimle yüzleþtiðim.

Nabzýmý alamýyorum bazen ve sadece soluk göðün dokunuþlarý ile bir ölü olduðumu düþünüyorum aslýnda ölülerin asla caný yanmazken üstüne üstük ölüler can yakmazken yine de canlýlardan medet umuyorum ve sevginin rahmine düþen tohumlarla günümü telaþla yaþanýr kýlýyorum belki de görünenden mutluyum belki görünmezliðin mukozasýnda sabýr taþýyým ben hele ki o sessizlik yok mu ve ben sadece tutanaklara kazýyorum duygularým ve genele taþan bir umutla sürüyorum sürükleniyorum belki de sürünüyorum lakin inancýmla daha yapmam gerekenler var ve daha çok sevmenin yollarýný arýyorum.

Bazen bir selam.

Genelde geri dönüþü olmayan selam ve de üstelik yakýnlarým iken en çok canýmý yakan yine de nefret duygusunu literatürden kaldýrdým belki de en nefret edileceklerle iliþkiyi kesip Allah’a havale etmiþken hele ki son birkaç yýlýn bilançosu hep zulümden kaynaklanan acýlarýn maliyeti ile bana ve aileme patlamýþken.

Çýtamý yükselttikçe.

Çamur sýçrarken üstüme.

Ve temizlik imandan gelirken en çok da alným açýk ve ben pervasýzlýðým ve tüm iyi niyetimle bazý insanlarý kendime çok yakýn hissederken.

Maliyeti geçmiþin ve iþte yazmamdaki temel gaye ve kuram aslýnda sazlýklarda boy veren bir uzuv iþte rahmetin uzamýnda ben gölgelerden uzak aydýnlýðý dahi karanlýkta keþfederken bu yüzden iyiliðin ve güzel insanlarýn kýymetini bilmekle kendimle uzlaþmak arasýnda bir korelasyon kurduðum ve son nefesimi verene kadar da kuracaðým…