Online Üye
Online Ziyaretçi
‘’sadece ben farklıyım
biraz dalgın ve uzak
bir hayli karamsar
biliyorsun
içimde kirli bir balon gibi büyüyen
boşluğun
tek bir sebebi var
senin yokluğun…(A. İlhan)
Düşsel bir farkındalıktı senin
varlığın
Köklerimde serkeş bir tanı olsa olsa
yalnızlığın
İbresi idi şiir
Şiirin nezleli imgesi
Sözcüklerin kuruduğu bir iklim
sensizlik
Sevecen bir mevsimde
Hala saklı tuttuğum neşem
Bir diyetse ödenecek olan
Peşinen vermiştim doğduğumda
gülücüklerimin karşılığını.
İmha edemediğim hüzün
İmleci ölüm ya da devingen
mısralardan
Firar etmeye müsait o kör düğüm.
Ansızın çıkacaksam zirveye
Azıcık bekle de ceketimi gireyim
Bilmez misin?
Soğuktur o dağın zirvesi
Kaf dağında yaşayan bedbin
sözcüklerin
Tortusu çoktan çökmüşken içime.
Ulaşılmazlığın, azizim.
Ne Tanrıyım ne sabi
Sadece rengimle yaşarır içimdeki
iklim
Öznemle yeşerir sözcüklerim
Azıcık daha ağlarsam
Taşacağım bentlerden
Hırpani bir yürek ve telaşla severken
Az kaldı bilmeceyi çözmeme.