AHÝRETLÝKLER  ARASI  TELEFON  MUHABBETÝ

Sabahat  Karagöz her  gün  olduðu  gibi sabahleyin  erkenden  kalkmýþtý. Elini  yüzünü  yýkayýp mutfaða geçti  ve  kendisine  bir çay  koydu.

Çay  iyice  demlendikten  sonra  evinin  balkonuna  çýkýp  azgýn Karadeniz’in  dalgalarýný  seyrederken  bir  taraftan da  dün  yapmýþ  olduðu bir  kalýp üzümlü  keki ve  yedi  poðaçayý mideye  indirip  üzerine  beþ  dilim reçelli  ekmek  yedikten  sonra biraz canýna  can   damarlarýna  kan  gelmiþti.

Bir  tencere  zeytinyaðlý  yaprak sarmayý da kemal-i  iþtihayla  mideye  indirdikten  sonra artýk  gözleri  iyice  açýlmýþ  olduðundan akýllý  telefonunu  açýp  dün  yazdýðý  yazýya  kimlerin  yorum  yaptýðýna  bakabilirdi  artýk.

Akýllý  telefonunu  açmasýyla  gözleri  yuvalarýndan  fýrladý. Kýrk  yaþlarýnda  bir  herif  ona  ‘’ Teyze  nasýlsýn?’’ Diye  yazmýþtý.

Öfkeden  küplere  binecekti  ama  etrafta  küp  yoktu.  O  sinirle  küp yerine  su  damacanasýna  bindi.  Bir  taraftan da  hüngür  hüngür  hüngür  hüngürdüyordu.

Bu  çok  büyük  ve  acý  bir dertti.  Derdini  Ummana  döküp  asumana  inleyerek  biraz  rahatlamasý gerekiyordu.

Ýlk  etapta genç arkadaþý  Sami  Biberoðullarý’ný  aramayý  düþündü ama ‘’Bu saatte  onun  poposunda  pireler  pin pon  oynuyordur.’’ Diye  düþünerek  bu  fikrinden  vazgeçti. En  doðrusu ahiretliði  Mücella  Pakdemir’i  aramaktý. Nitekim  öyle  yaptý.

- Aloooooo. Böööööö.  Hüngür  hüngürr.
-Kýz  Sabahat  sen  misin?  Ne  oldu sabah  sabah?  Niçin  hüngürdüyorsun?
-Ah  sorma  ahretliðim.  Kýrk  yaþýnda  bir  herif  bana  teyze dedi.
-Aaaaaa.  Bek  sen  hele  edepsize. Eee  sen  n’aaptýn?
-Hemen  engelledim.
-Aferin sana.  Böylelerini  çengellemek  lazým zaten.  Hadsiz  terbiyesiz.  Ýnsan ninesi  yaþýndaki  kadýna teyze der  mi  hiç?  Yok  ahretliðim  yok.  Nerede  o  eski zarafet  nerede  o  eski  terbiye.. Bak  terbiye  dedim  de...  Ben sana  terbiyeli  iþkembe  çorbasý  nasýl  yapýlýr  anlatmýþ  mýydým?
-Ya  ahiretliðim  terbiyeli  iþkembenin  sýrasý  mý  þimdi?  Adam  bana  Teyze  dedi  diyorum. Hem  onu çengellemedim. Engelledim.
-Aaaah  ahhh.  Bizim  zamanýmýzda böyle hadsizleri  çengellerlerdi?
-Yaa  evet. Çok  iyi  hatýrlýyorum. Cennetmekan  Sultan  Mecit Han zamanýna  kadar  hep çengellerlerdi.  Sonra Tanzimat-ý Hayriye  dediler  kaldýrdýlar  güzelim adetlerimizi.
-Tanzimat  dedin de  Tazminat Davasý  açsaydýn  keþke.
-Amaaan  kim  uðraþacak  ahiretliðim? Benim  güzelliðimi  ve  gençliðimi  farkedememiþ  olmak ona  en büyük  ceza  deðil  mi?
-Ay  haklýsýn  valla  kýz.  Güzellik  dedin de.  Ben  gençken  çok  güzeldim  biliyor  musun?  Özellikle  de  Hamid  bayýlýrdý  bana.
-Hangi  Hamid?  Abdülhak  Hamid  mi?
-O  da  bayýlýrdý  ama  benim  dediðim  Hamid  bildiðimiz  Sultan  Hamid-i  Sânî ( II. Abdülhamit )
-Ha  haa  haaaaa.  O da  bir þey  mi ahiretliðim?  Rus  Çarý  Petro  niçin  delirdi?
-Deme  kýz?  Sen  mi yoksa?
-Ne  sandýn.  Adam  bana  olan  aþkýndan  delirdi  gitti de  adý  tarihte  Deli Petro  olarak  kaldý. Müslüman  olsaydý  fena  adam deðildi  aslýnda  ama ‘’ Ýmana  gel  ya  kafir!’’ Dedim kabul  etmedi. Sonra  gitti  o  fingirdek  Katerina  ile  evlendi 
- Kýz  bize  Müslüman  aþýk  oldu  da  ne  oldu? Mesela  Sultan  Hamid... Üstelik  de  bayaðý  romantik  adamdý. Hatta  bir gün  hiç  unutmam bana  þu  þiiri  okudu: 

Fârið olmam eylesen yüzbin cefâ sevdim seni

Böyle yazmýþ alnýma kilk-î kazâ sevdim seni

Ben bu sözden dönmezem devreyledikçe  nûh-felek

Þâhid olsun aþkýma arz u semâ sevdim seni

Günümüz  Türkçesiyle...

Yüz bin cefâ etsen vazgeçmem, sevdim seni.

Kaza ve kader kalemi alnýma böyle yazmýþ; sevdim seni.

Dokuz gök döndükçe bu sözden dönmem: