Düþlemsel bir mizaç sessizliðin sarkacý ve sarnýcý ve içimdeki izdiham…

An itibari ile özgürüm ben depreþen acýma oryantal farkýndalýklar yüklüyorum.

Hepten yok olmanýn ihtimal dâhilinde olduðunu bilmek bile kaygýma ivme kazandýrmakta.

Apartman topuklu pabuçlardan asla geçirmedim ayaklarýma en son topuklu ayakkabý giydiðim günse iþe hýzlýca gitmek isterken merdivenlerden düþüp bileðimi kýrdým.

Ayak bileðimin ikinci kýrýlýþý idi ve talim ettiðim hayatýma bir hoþluk mu yoksa boþluk mu getirmiþti, inanýn bilmiyorum.

Ama kalbim ayný yerden bir ömür kýrýlmaya devam etmekte ve karþýmdaki kýrýlmasýn diye takla atarken yeniden ve defalarca kýrýlýyorum eklem yerlerimden ve eklem yerlerinden þiirlerin devasa tablolar çiziyorum sözüm ona.

Kasvetli havaya raðmen mutlu uyandým bu gün ve bilemedim yine mutluluðumun ansýzýn çalýnacaðýný çünkü her hamt ettiðimde daha da coþkulu oluyorum ve yüreðimi tepside sunuyorum tüm insanlara.

Yakýnýmda uzaðýmda olan ki varsa asla art niyet beslemediðim ama sevgi beslediðim…

Besili bir kuþ gibi kalbim yine bu aralar sonra ne yapýyorlar ediyorlar kalbim balon gibi sönüyor ve coþkum duraðanlaþýyor ve yapacaklarým arasýnda listenin baþýnda geliyor elde olmadan yazma güdüsü.

Sevilmek.

Okunacaðýný düþünmek.

Her halükarda kumar oynuyorum kendimle.

Bir o kadar ruhuma ve bedenime yaptýðým eziyetle cehennemi hak ediyorum bilip bilmeden en çok da irademi disipline ettiðim ve çocukluðumdan bu yana açlýkla terbiye etmiþken bedenimi ve ruhumu.

Yüreðimse açlýðýný hep saklý tutuyor ve sevmeyi sevmemden dolayý mý nedir en çok da kendime açým ve acýmý dindiren sadece sevgiye olan açlýðým.

Bir ritüel bu.

Týpký karþýlýðýnda kalbimin kýrýlmasý gibi bir rutinle yaþýyorum bir ömür.

Hakkaniyetle yaþadýðým ve sevdiðim sevgi coðrafyasýnda ne çok ülke saklý içimde çünkü insanlar ülkelere tekabül eden ve her biri farklý bazense iþgüzar en çok da dilbaz yüreðimle þerh düþtüðüm hayatta her nasýlsa itildiðim ve yok sayýldýðým tecrübe ile sabit.

Edebi.

Ebedi.

Edebimle yaþamayý þiar edinmiþken ve edebiyatý hayatýmýn merkezine oturtmuþken.

Efkârýn tutuþan etekleri.

Elemi azabý elem kuþlarýnýn çýðlýðý ama ben en çok serçeleri ve martýlarý seviyorum aþikâr annemden bana yansýyan bir özellik ve her sabah annemin ilk iþi iken kuþlarýn karnýný doyurmak ben sevgiyle doyurmaya çalýþýrken kalbimi ve her nasýlsa refüze edilip sadece dikleniyorum duygularým ve elektrik çarpmýþçasýna tel tel oluyor sözcüklerim.

Elektriðin bazen þalterimi attýrdýðý belki de týrnaklarýmla kazýdýðým hayata gönderme yaparken insanlar.

El insaf, demeyi kesip elimi açtýðým ve yüreðimi sunduðum insan izlekleri.

Müteþekkir olduðum nice insan.

Tarafýnca kýrýldýðým nice isyan.

Elemine edemediðim bir duygu iken hassasiyet ve sevginin tortusu bile sevgiyi sevmeyi çaðrýþtýrýrken.

Ýçtenliðinse dýþ sese olan düþkünlüðü bazense muhalefeti dýþ sesin bu yüzden nadasa aldýðým iç sesimi sadece yazarak duyurduðum elbet duyulmama ihtimalini de göz önüne alýp bazen görünmediðime kani ve iþte titrek ýþýðýn gölgesinde kelimelerimi sevgiyle sererken beyaz sayfaya elbet annemin ak sütü gibi helal iken bu sevgi ve benim yazma aþkým…