Bir tutam düþ serptim gecenin simyacý ruhunda saklý bir nota olsam ne ki?

Özveri.

Ve de önsezi.

Ön sözü bilmiþtim romanýn ve tokat gibi yüzüme çarpan gerçekler…

Ölümün arifesinde yatýya kaldý karanlýk.

Yalnýzlýksa yongasýydý mevsimin.

Bir þiirdim ya da deðil belki de iþveli þehir bense imla hatalarýndan doðan bir yenilgiydim…

Küpünü dolduran kimse bana ne?

Ýzafi bir acýydý içimde saklý bense adlandýramadýðým kadar bu dar açýlý insanlarý ve en haz etmediðim meþrebi geniþ elbet yufka yüreðime iyi gelendi sevgi ve çocuklar ve tutabildiðim kadar ellerinden mazlumlarýn

Üstümü örttü Tanrý.

Topraðýmsa inanýlmaz nemli ve yaslý.

Yasa bildiðimse sevgi ve iþte içerlediðimden de fazlasý saklýydý içimde.

Ýçerlediðim mi?

Ýçemediðim bir ölüm mü?

Ýman gücümden doðan ve de.

Ah, insanlarýn bitmeyen saltanatlarý nasýl da salgýlýyordu endorfini.

Adrenalin yüklemeliydim bedenime ve hep uçurumlarýn kýyýsýnda dolaþtým bir ömür.

Serotin içeren bir düþ misal.

Ýçine düþülesi bir çukur ya da doða afeti iken aþkýn kýblesi…

Keyfim nasýl isterse… diyemedim.

Keyfe keder kimse imalat hatasý miskin ve sevme özürlü yürekler.

Linç edebilirdim zulmü ve zalimi ama bekliyordum doðru zamaný ta ki Lut Kavmi göçene kadar çukura itiraz hakkýmý geciktirdim düþler sofrasýnda ben hala saf benliðimle yakýn durdum da insanlara.

Ýbaresi mutluluðun?

Keyfime kâhya idi insanlar ve iþte yýldýrma politikasýyla sözüm ona beni ezip geçenler.

Bir furya idi ki ihanet.

Gýybetle göbek büyüten münafýklar.

Endamlý bir fani olsam ne ki?

Ýhya edilesi yüreðim kuþ gibi çýrpýnsa ne ki?

Aðzýmla tuttuðum kuþlar nihayetinde kendime yakalandýðým ve iþte kuþ kadar hafiftim ve de nasýl rahat vicdaným lakin cennetimi çok gördü isyankâr ruhlar.

Aþka meyyal bir ömür…

Aþikâr olan sevecen yüreðimle taban teptiðim…

Pür-ü pak olsa da alným kimse konduramazdý bana alanlarý ve de tek buseyi hak eden yüreðim Allah katýnda kabul göreceðim gün gelene kadar sabrýmý saklý tuttuðum duyduðum þükür ile Ýlahi Aþkýn utkuna ve ufkuna kanat açtýðým.

Lebi derya olsa yürek ne ki elbet içinde barýndýrmalý enginliði…

Sevdiðim kadar sevilmek mi?

Arz talep dengesi ne zaman korundu ki bu âlemde?

Senfonisi yalnýzlýðýn ve de aþkýn seremonisi.

Ýmha edemediðim bunca patýrtý gürültü elbet verecektim savcýlýða içimdeki saf çocuðu…

Öykünmeden yaþadýðým ölümüne sevdiðimse addedildi koca bir hata.

Rabbime ve Peygamber Efendime özlemim ve iþte ahlakýn güzelliðini âlemlere yansýtan: ne kibir ne kin ne kir…

Sancýlý bir hayat olsa bile benimki ne ki Rabbim beni sevdikten sonra?

Gözlerimde saklý mercanlar.

Göðsümde devasa bir kafes ve içine týkýlasý bir hasret beni bana uzak kýlan.

Elem kuþlarý geceyi gagaladý.

Efkârýn bam teline basýldý basýlalý.

Huþu içinde yaþadýðýmýn da garantisi iken baþýmý yasladýðým vicdaným ve Rabbim ve iman gücümden doðan bu özgürlük tufaný ve sair þiir bense sabi ve safi ve sanrýlý bir ömürden sektiðim ölüme koþmak deðil de koþut bildiðim sevginin meali kýsaca sevdiðim kadar koruduðum masumiyetim ve insanlardan önce benken beni Rabbime sunan elbet içim elbet dýþým…

Verilen alarm.

Dünya teyakkuzda iken.

Dinmeyen sirenler dünyanýn bir ucundan kulaðýma gelen.

Bir çocuk ve bir çocuk daha idam sehpasýnda ve masumiyetin yerden yere vurulduðu bir dünyada ben hala sevmenin ve sevilmenin derdinde deðildim iþte.

Kanayan yürek ne ki?

Kanamalý azabým ne ki?

Gazap kuþlarý ve ölüm uçuþlarý.

Çocuk yürekli varlýðým ne ki dünyada yüzlerce çocuk bir anda ölebilirken?

Ve iþte itiraz dilekçemi sundum evrene.

Ýmha edemediðim kötülüðü artýk görmek istemiyorum.

Görünsem ne ki görünmesem ne?

Sevilsem ne ki sevdiðim kadar sevilme arzusu filan da taþýmýyorum sadece vakit dolana kadar iç sesimi haykýrmaya mecburun çünkü bir ömür bildiðim hep doðru iken ve tek doðruda saklý iken benliðim ve bir yanlýþýn bir dünyayý eksi haneye sürüklediðini görebilirken…

Boðazýmdan geçse ne ki tek lokma dünya ve nice coðrafya kan aðlarken?

Bilindik bir savaþtan ötesi dünyanýn sürüklendiði ve iþte tutuklu kaldýðým yüreðim ve içine týkýldýðým kodesim artýk önem arz etmiyor ve çýrpýnýþlarým da hiçbir insanýn nezdinde deðer görmüyor.

Dünyaya verdiðim her þey.

Ýnsanlarýn benden çaldýklarý.

Ama asla kaybetmeyeceðim iyi niyetimi ve masumiyetimi ve yargýsýz infazlardan kaç kere döndürdü beni Yaratan.

Ve iþte þerh düþüyorum ömre.

Belki de bozguna uðratýldýðýmýn ertesinde hala saklý tutabilirken umudumu çünkü beni en çok Allah seviyor benimse O’na duyduðum bu büyük aþk ile bir Allah’ýn kulu da beni yolumdan alýkoyamazken…