Dizili ruhum
dizginlerini kaptırdım yüreğin;
Dilemması şiirin
Dilaltı bir acısın
sen, Lavinia
Kalbim her
sıkıştığında
Ölecekmişçesine
sana koştuğum
Kavuşulası bir
limansın sen demir aldığım
Yılgın yalnızlığım;
Belki de örselenmiş
hicranın köküne sadık
Bir hayalsin sen
hatta hayal ötesi
Bağdaş kurduğum şu
kaldırımın taşısın sen
Asla dokunmaya
kıyamadığım
Okunaklı el yazımda
okunmayan bir imzasın sen
Sandukam hazır
sandıklarımı sakladığım
Sanmadıklarımı ise
kadere telaşla bıraktığım
Ebegümeci bir
mevsimsin sen
Papatya tarlasında
saklı başka bir çiçeksin
Ne rengin belli
Lavinia ne de kime ait olduğun
Beni ise sorma
Soracaksan saklı
tut dualarında
Her an göçebilirim
bu diyardan
Aşkın familyası bir
iklimde sadık kaldığım bir liman
Bir de itibar
etmediğim
İnsan izlekleri
aralıksız beni sorup soruşturan
Bir bilinmezim ben
zararsız
Bir de şu sefil
kalbim severken nasıl da pervasız
Gün de ömür de
geçmez sızısız
Sızmam ben
sızamazsın sen sinemden
Kopmana nasıl izin
veririm?
Sen bir çiçek ben
bir çiçek iyi de kim
Yazacak bu imkânsız
aşkın fermanını?
Hüzünlerimi geç
Önce sola bak sonra
sağa
Sakın atma kendini
aşk denen bu yola
Bir de arkana bak
Lavinia
Sırtına koyduğum
hırkaya sarın üşüme asla
Üşüyen ellerin mi?
Dokunamam ben sana
Dokunulmazlığı
vardır bu aşkın
Tahayyül dahi
edemeyeceğin kadar masumca yaşadığım
Bir sevda masalısın
sen
Bildiğimse nerede
olduğum
Bilmezden
gelmiyorum asla
Bilinmeze denk
düştüğümde eğiyorum başımı öne
Bir Yaratan bir de
sen Lavinia içimi açtığım
B/ağrım y/anıyor
Tefe koydular
koyalı beni
Bağcıyı sordular
bir de
Üstüne yedikleri
üzümle ansızın sorguladılar kimliğimi
Henüz doğmuş günün
ilk saatlerinde
Kundakladım
acılarımı bir bebek gibi
Kundaklanan
yalnızlığımsa balon gibi sönüp gitti
Buğrası ömrün
davetiyesi ölümün
Seferberliğinde hüznün
Salkım saçak
yüreğim
Meczup iklim de
uydu ya bana
Rabbim gösterdi
doğru yolu ve işte koşuyorum sana, Lavinia.
Dizlerimin bağı
çözülür çözülmez
Yazdığım bunca
dizenin de şifresi çözülür çözülmez
Çömez aşığın olarak
dikiş tutmaz
Yüreğime söz
geçireceğimi sanma
Geçmeyen zamanın
ruhuna rahmet okuduğum
Rızası olursa
Allah’ın
Seni hep içimde
koruyup kollayacağım
Bazen bir şiir olup
konduğum yüreğin
Bazen seninle
buluştuğum duaların huzurlu ikliminde
Bazense kayan
yıldızın tininde saklı
Sadece kapa gözlerini
ve düşün beni
Düşürmediğim kadar
seni dilimden gözümden
Bakmaya dahi
kıyamadığım sevgili Lavinia
Cüret edersem gelip
de konacağım omzuna
Nerede bir kuş
görürsen beni hatırla
Ha bu gün ha yarın,
Lavinia
Allah kerim bize bu
imkânsız aşka
İmkânsız olmasaydı
sever miydim seni böylesine?
İznimi aldım ben
evrenden, Rabbimden
İzafi bir sevgi
değil bu ezelden
İman gücüm
büyüdükçe sen de büyümektesin gözümde
Gönlümün rozetidir
gözlerin
Değil dokunmak
bakmaya dahi kıyamadığım
Gerçi bana kıydın
sen kırılmaz sandığın kalbimden
Dökülen her parça
bir şiir olup döner bana
Dönülmez aşkın
ufkunda saklısın, Lavinia