Bir renktin belki de bir uğultu
ruhuma konan.
Bir düş ’tün ki sessizliği sevgiyle
ve özlemle yalayan.
Yüzüme inen tokattı uğradığım ihanet
ve eksik olmayan gıybet bense aşkın ulvi yolunda bir de Allah rızası için
sevmişken seni ve nerede ise tüm cihanı.
Yas tuttum her şafak vakti
Yaşımla doldurduğum kuşların su
kabını
Israrla yâd ettim maziyi ve günde
saklı
Kim varsa kimyamdan doğan sevgiyi
Buyurdum ve sundum altın tepside
Yorganımdı kalem
Yorulmadığım severek
Sevecen mırıltıları kuşların
Saydam yüreğimden sarkan püsküllü
belamın
Elbet elbet uğruna aşkı d/okuduğum
felek.
Elbet aşkla yarenlik eden kalemim
Akyuvarları sözcüklerin
Ve aşkın alası
Alyuvarlarında kaderin
Bir imla hatasıydım belki de
İmha edemediğim ne çok kötülük ve
zulüm saklıydı
Dünyanın kırık tekerinde.
Öldüler kimse mazimde saklı
Övünç duyduğum nice insan sevgisi ve
ruhu bende gizli
Bir izdi sevgi
Gizemli yüreğimin ilham perisi
Ve şiirler ektiğim dostluk biçtiğim
Dost bildiğim her Allah dostu
Yâd edilesi acımdan düşüp de yola
Sevginin eksik olmadığı hayatımda
Düştüm yere defalarca ve başım dimdik
hali hazırda
Ne kuytuda kaldım ne önde
Bazen itildiğim gerisi perdenin
Lakin perde yoktu gözlerimde hele ki
kalp gözüm
Bahşeden Rabbim ansızın
Sızımda sakit sızlandığım değil sızan
acım
Aşkla hemhal
Bir o kadar karışık olsa da aklım
Zekâmdı evrenin bahşettiği
Yine de bir ömür aptal belledim
kendimi.
Lakin sevgimdi de büyüten beni
Yine de saklı tutulası o yetim çocuk
içimde
Başını seven Rabbimin nezdinde
Yakut yüreğim
Şatafatlı yalnızlığım
Elbet yürüdüğüm Hakkın yolunda
Vardığım son ve tek kapı
Beni asla geri çevirmeyen…
Uleması idim hayatın
Belki de sıra dışı bir ulak iken
varlığı kalemin
Beyitlere serildiğim
Beynamaz gölgelere verip
veriştirdiğim
Çünkü önemli idi Hakkın yolunda
yürümek
Ve sevgiyi de Allah rızası için
yüreğine pelesenk etmek
Mağdur ve mazlum mu?
Ne çıkar bir o kadar yalnız kaldığım.
Mücbir sebepler ve muadilim iken
hüzün
Çıkarsız sevdim seveli
Layık olduğum bir iltifat değil asla
Ne de böbürlendiğim
Bendim sevgiyi kutsal bilen
Bendim hep seven üstüne üstük
sevildiğime emin.
İhya edilesi yürekler
Tek kozumdu sevgi ve inanç
Hali hazırda saklı olduğum kozam
Bir kelebeğe dönüştüğüm her kaleme
elime aldığımda
Şakıyıp sözcüklerle seviştiğim
Elbet yürüdüğüm kadar kendi yolumda
Tarifi mümkün olmayan hayal
kırıklıkları
Aşkı şiar edindiğim bir o kadar
yalnızlığı
Elbet hikmeti idi yaşamın
Özlemi dinmeyen bir sürü sevdanın tek
tanığı ve sanığı
İlahi Aşkın kulvarında tek geçtiğim
Yalnızlığın bulvarında ses etmeden
sevdiğim.
Düşleri azığa aldığım
Belki de cihanda saklı artık bir
yıldım hatta daha ötesi
Arsız ya da saygısız hiç değil
Asaletin ve tevazuun saklı kaldığı
Yüreğin de meali iken sevgi
Layığıyla yaşamanın dışında kabul
görmek Allah katında
Bir ömür sahip olduğum ne ise rızası ile
Mevla’nın.
Ne şiirdi tek başına yeten
Ne yazdıklarım binlerce sayfaya denk
düşen
Müdavimi olduğum umut ve sevgi
Şanındandı inancın
Büyüdükçe büyüyen o âlemi
Bana sunan sadece Rabbim
Kavuşulası bir son ya da başlangıç
Sahi, neresindeydim ben hayatın?