BENİ ANLAMAK
Eldivenini kaybetmiş bir şair olarak
Rabıtalı adımlar atıyorum zaman zaman
Şu iğdiş dünyanın ortasında
Değişim içindeki beni anlamak o kadar zor ki
Sarı yaz gelince cinsiyetsiz doğar ve evren kıpırdar yerinden
Aah her mevsim geçişinde
İç kaygılarımı zellangadef çiçeğine açarım
Bir kuru ot gibi boynu bükük dinler
Değiştiğini annen bile kabul edemez der
Sevinmeyi suç sayanlara ifrit olurum ve çintar mantarına yuf çekerim
Şiar edindiğim kalemim sırtımı sıvazlar
Acınası bakar
Tirhandile yüklediğim birçok şiirim gibi
Rengini yitirmiştir kuş sürüleri
Biliyorum ki dövüne dövüne vuran gözyaşlarımı yine anlamayacak kayınvalidem
Gecenin sert yüzü her daim savunmadı mı beni
Altmış altı bük içimde kıvrılıp bir nehire dönüştü
Absürt bir yön telaşıyla duyumsuyorum ve
emanet verdiğim kitaplar şirazı kaymış geri dönüyor
Bariton bir ses duyumsuyorum bir kırılgan bakış görüyorum
Kocam bile hayallerimi yıkar aniden
Kıskanmak gibi bir huyum yok
Minâ Urgan ile suyun şıpırtısıni dinliyorum ve Boticelli kadar zarafet duygusunu barındırıyorum
Kıymeti bilinmeyen mücevherat gibi kırılıyor
Pastel bir çığlık atıyor
Deliliğin sınırına varıyorum
Şu iğdiş dünyanın ortasında
Değişim içindeki beni anlamak o kadar zor ki
H. Çiğdem Deniz
