Sevmeyi Öğreten Sensin Annem...




Arka bahçesindeyim örgülü ömrün ve hitabı eksik yüreğimin…

 

 

 

Sensiz her kare senden ziyade

Sensizliğin kor gibi yaktığı zamanlardan geldim, anne.

Sessizlikle sarılı sağım solum; nefesine müteşekkirim

Bir elim yağda bir elim balda iken dünümde

Geldiğim zamanlardan ders çıkardım şu ölümlü âlemde…

 

Gıyabında ömrün,

Sensin karşılıksız sevmeyi öğreten

Sensiz yüreğine asılı olduğum

Sensizliğin izini sürdüm aylardır

Aylak aylak gezdiğim tozlu yollarında şehrin

Şimdilerde hem hüzündür düşen payıma hem huzur

Hem de umut:

Yâd edilesi güzelliklerin uğruna

Beklediğim her vakit o vakit

Ezan sesinde saklıyım ve sevgim ve iman gücümle

Aştığım yollar tamamen kalmasa da yerinde

Azat edileceğiz, annem bu isli rüyadan

Karabasanları silip el ele verip düşeceğiz senle ikimiz

Uzun yollara ve uzak diyarlara göç edeceğiz.

 

Kıblemdesin ve koynumda

Kardığım ömür neler neler uğruna

Feragat ettiğim sabit bir sayı değilim artık

Ne de yutan eleman

Asal sayı addedilsem de bilir Rabbim beni

Asil ve eseri duaların

Aşikâr sevdiğim insan ikliminde saklı yüreğim iken

Tek servetim

Ve beyan ettiğim iç sesim, iyi niyetim.

 

Göğün korunaklı yollarında gidip geldim

Mealim hem hüzün hem neşe

Hali hazırda çocuk kalmamsa senin sayende

Senin uğruna ne savaşlar verdim

Sensizlikle sınandım ve erdim bu güne

Nefesin ve sıcaklığın dindirdi yaşadığım kabir azabını

Tokalaştığım kader ve keder dahi kabulüm

Acıyla örtüşen hüzünlü yüreğim

Dalga dalga da yükselir sesim.

 

Başımın üstünde yerin

Ve ellerim senin ellerin;

Ayaklarım senin ayakların

Ayaklanırım da nerede bir adaletsizlik görsem

Gerçi içimden söylerim yanlışı

Başa çıkamadığım nice insan

Hakkından gelendir Rabbim ve kaderim

Esefle yaşamadığım kadar

Huzura dair bir yolculuk benimki:

O minval ki ömre dair

O meal ki yüreğin esintisi her sözcük aşikâr

Kanadığıma delalet yazdığım her şiir.

 

Kaybolmaksa ansızın elbet tekelinde kaderin

Yangınım ben yangından ilk kurtardığım, sensin annem

Yârim, çiçeğim ve narin benliğin

Sözcüklerimle asılı göğün yıldızı

Yerin çiçeği

En güzeli ise senden duymak ismimi.

 

Solmak dediğin ne ki nezdinde evrenin

Yeter ki sen solma ve soluğunla başımı okşa

Ve ettiğin dualarınla ayaktayım

Kıblemde saklı rüzgârın uçuşturduğu saçlarım

Her teli feda olsun sana

Fedaisi olduğum sevginin sönmez feriyim

Ve neferi hayat denen iklimin

İkiletmeden sevdiğimse tek gerçeğim

Yeter ki ışıldasın gözlerin ve çınlasın kulaklarım

Ruhumda saklı devasa sevginin

Anahtarısın sen ezelden sevmeyi öğreten

Yegâne varlığımsın yarenim ve yârim:

Yandığım kadar Rabbime hamt ettiğim…

 


( Sevmeyi Öğreten Sensin Annem... başlıklı yazı GÜLÜMM tarafından 7.03.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu