Kimi ilahi grup temsilcileri sýrayla yönetime gelseler de sýrayý iç sinmeyip kolektif gücün kullanýmýný yitirmek istemiyorlardý. Ýlahi dönemin sonuna doðru bu türden vehimleri içinde olan ilahlar, güç zehirlenmesine uðradýklarý bu vehimle "kolektif sahiplik" yerine "kiþisi sahiplikle"; "kolektif gücü" tümden kendi ellerine geçirmeyi, yönetimlerini sürekli kýlmayý düþündüler.

Böylece kimi ilahlar nefis denen bencilliðe yenilmiþti. Kolektif sahiplik olgusu içindeki düþünce kiþisi sahipliðe doðru parçalanýyordu (indirgeniyordu). Kiþisi mülk sahipliði demek; kolektif iradeyi ve kolektif yapabilirliði ve yaptýrabilir ligi ele geçirmek demekti.

Bütün planlar ve hayaller kolektif sahiplik içine açýlacak olan "mülkün sahipliði" düþüncesi üzerineydi. Mülkün sahipliði düþüncesi üzerine kurgulanan mülk sahibi söylem ve eylemleri bu anlama uygun olarak açýlan yeni alanýn içinde söze, fiiliyata dönüþecekti.

Ýlahlardaki güç zehirlenmesi tamaha ve kibre neden olmuþtu. Tamah da kiþisi mülk sahipliðine sebep olmuþtu. Artýk kolektif mülkiyete karþý, “kiþisi mülkiyetin tamahý ortaya çýkacaktý (aç gözlülük, doymak bilmezlik ortaya çýkacaktý). Kâr, kazanç, ticaret hýrsýnýn eli kulaðýndaydý.

Birikimli kolektif kapasite birilerine aslan payý yapýlmakla; mülk sahibinden mülksüzlere doðru alan akýþý oluþmuþtu. Mülk sahibinden mülksüzlere doðru olan alan akýþlý dalga hareketi mülk sahibi ve yoksullarýn zenginlik fakirlik fantezili imgeleriyle modüle edilir.

Kolektif deðerler sistemi yerine mülk sahibi kiþilerin baský basýnçlarý oluþuyordu. Bu baský ve basýncýn inanç ve iman ekseni içinde “kader aðlarýný örüyordu”. Ýnanç ve iman mülk sahipliðini sürdürüp meþru kýlacak tarzý oluþma doðrultusunda geliþtiriliyordu. Mülk sahibinin rýzk verme keyfiyeti lütuftu. Takdir eden lütuf süreci sefalete doðru kaydýrdýkça köleler yarýn çalýþamayacak kadar kötü beslenir oldular.

Ýþte köleci alan akýþlý söylemse dalgalanma içinde köleci yardýmlaþma, acýma, merhamet gibi duygularýn geliþtiði duygu sellerde köleci edimler doðdu. Sadaka, acýma, merhamet hissi iki yüzlü biçimde, kiþileri kendi muhtaçlýðýna boyun eðdirmenin baskýsý ve köleci yapýnýn geriye etkimesi olarak ortaya konmuþtu.

Eðer kiþi komþu maðaradaki hemcinsini avlamamýþsa; hiçbir avcý hemcinsimiz, komþusuna þefkat olsun diyen, sadaka olsun diyen, merhamet olsun diyen nedenle ona avdan bir parça et götürmez. Çünkü maðara yaþamý içinde; kesikli, sürekli olur durumla tüketilenden fazla av yapma iþi hep istisnadýr da ondan.

Ve yine maðara yaþamý içinde tüketilenden fazlasýnýn “üretim” koþulu da yoktur. Kolektif alan içinde tüketilenden fazlayý üretme koþulu köleci sistemin mülk sahipleri eliyle yardýma, sadakaya dönüþmüþtü.