M. NÝHAT MALKOÇ

                                                                       “Muhabbetten Muhammed oldu hasýl

                                                                       Muhabbetsiz Muhammed'den ne hasýl?”

Hz. Muhammed(sav) nübüvvet zincirinin son altýn halkasýydý.

O gelmeden evvel zulüm kol geziyordu dört bir yanda. Ýnsanlar helvadan putlar yapýp onlara secde ediyor, acýktýklarýnda da onlarý afiyetle yiyorlardý. Zalimler, mazlumlarý acýmasýzca eziyordu. Zayýflarý ezen, güçlüleri kayýran sözde bir hukuk vardý. Kýz çocuklarý babalarý tarafýndan diri diri topraða gömülüyordu. Kadýnlar insan yerine bile konulmuyordu.

O, aþýrýlýkta sýnýr tanýmayan böyle bir toplumu düzeltmek üzere zor bir zamanda gönderildi. Kýzýný diri diri topraða gömen Ömer’den, adaletin timsali olan, Ýslam halifesi Ömer’i çýkardý. Kur’an’ýn nuruyla zifiri karanlýklarý aydýnlattý, taþlaþan kalpleri yumuþattý. Hukuku zorbalarýn elinden alýp, Kur’an hükümlerine göre hükmeden adil insanlara teslim etti.

Onun yeryüzünü þereflendirmesiyle içki, kumar, fuhuþ ve faiz gibi cahiliye adetleri son bulmuþtur. Can, mal ve namus emniyeti saðlanmýþtýr. O, ümmetini cahiliyenin zifiri karanlýðýndan kurtarmak için mum misali erimeyi göze almýþtýr. Ýnsanlýðýn huzurunu saðlamak ve iki cihan saadetini temin etmek için gecesini gündüzüne katmýþtýr.

Müþrikler, atalarýnýn dinlerini devre dýþý býrakan Peygamberimize kin ve nefrette sýnýr tanýmýyorlardý. Fakat o, emrolunduðu vazifeyi ifa etmede kararlýydý. Ýki cihan serveri Efendimiz, tebliðin önündeki engelleri aþmakta ýsrarcýydý. Müþrikler ona akla gelmedik hakaretlerde bulunuyorlardý. Hatta bir gün onu öldüresiye dövmüþlerdi. Bir tevhid eylemi olan namaz, müþrikleri çileden çýkarýyordu. Bir keresinde Resulullah Efendimiz namaz kýldýðý sýrada onun mübarek sýrtýna içi pislik dolu bir deve iþkembesini atmýþlardý. Fakat o, Ýslam davasýnýn zafere ulaþmasý için bütün bu yapýlanlarý sineye çekmiþ, zalimleri Allah’a havale etmiþti. O, tüm engelleri aþarak Ýslam’ýn yerleþmesinde Allah’ýn inayetiyle muvaffak olmuþtu.

Nübüvvet zincirinin son altýn halkasýydý âlemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed(sav)… O, diðer peygamberler gibi belli bir zümreye deðil, bütün insanlýða gönderilmiþti. Onun bir farký da kendisinden sonra bir elçi gelmeyecek olmasýdýr.

Onun 23 yýllýk risalet hayatý, Hakk’ý ve hakikati hâkim kýlmak mücadelesiyle geçmiþtir. Baþta ehlibeyti olmak üzere, hiç kimseye ayrýcalýk tanýmamýþtýr. Adalet ne gerektiriyorsa onu yapmýþtýr. Vaktiyle Mahzum Kabilesi’nden hýrsýzlýk yapan bir kadýna Hz. Peygamber’in verdiði cezayý düþürmesi için, kadýnýn akrabalarý Rasûlullah’ýn çok sevdiði Üsame’yi aracýlýk etmesi için gönderirler. Efendimiz, aracýlýk eden Üsame’ye kýzar.  “Kýzým Fatýma da olsa, mutlaka cezalandýrýrdým.” diyerek adil oluþunu ve kararlýlýðýný belirtir.

O zorluklara talipti. Fakat ümmeti için hep kolaylýklar dilerdi. Yüce Rabbimiz “Andolsun, size kendinizden öyle bir Peygamber gelmiþtir ki, sizin sýkýntýya uðramanýz ona çok aðýr gelir. O, size çok düþkün, müminlere karþý çok þefkatlidir, merhametlidir.”(1) buyurarak Resul-i Ekrem’in ümmetine olan ulvî sevgisini ve muhabbetini dile getirmiþtir.

Hz. Muhammed(sav) yaþayan Kur’an’ýn müþahhas bir numunesiydi.

Kur’an’ýn verdiði evrensel mesajý doðru okuyup anlayabilmemiz için öncelikle Resul-i Ekrem’in örnek hayatýna bakmak lazým. Zira o yaþayan Kur’an’ýn müþahhas bir numunesiydi.

Hz. Muhammed(sav) müminlerin annesi Hz. Aiþe’nin deyimiyle “Yürüyen Kur’an” dý. Zira o, Kur’an ahlakýyla ahlaklanmýþtý. Bu yüzden onun hayat çizgisinde hiçbir eðrilik gösterilemez. “Doðrusu Allah Resulü sizler için Allah’a ve ahiret gününe umut besleyen ve Allah’ý sürekli hatýrda tutan herkes için güzel örnek teþkil eder.”(2) ayeti bu hakikati gösterir.

Peygamberimiz bizim gibi bir beþerdi. Yani “insan peygamber” di. O da bizim gibi yerdi, içerdi, evlenirdi, çocuk sahibi olurdu. Yeri gelir tebessüm eder, yeri gelir gözyaþý dökerdi. O, Kur’an’ý doðru anlama, hakkýyla ve layýkýyla yaþama noktasýnda insanlýðýn þahikasýydý. Bu doruðun ötesi yoktu. “Sen en üstün bir hayat tarzýna sahipsin”(3) ayeti bunun ilahî tescilidir. Kur’an’ý anlama ve yaþama konusunda ondan baþka bir kapýyý çalmaya hacet yoktur. Bu hususta o bize yeter. Ondan baþka model arayanlar hüsrana uðramaya namzettir.

Rabbimiz “Kim Resûl’e itaat ederse Allah'a itaat etmiþ olur”(4) buyurarak “Habibim” dediði Resulüne itaati kendisine itaatin ön þartý kabul ediyor.  Bu ne büyük bir muhabbettir.

Hacerü’l-Esved’i yerine koymada hakemliðine baþvurulan kâinatýn gözbebeði Muhammed’ül-Emin’di, bunu kendisine inanmayanlar da kabul ediyordu. Müþrikler, onun getirdiði ilahî mesajý tartýþsalar da, kiþiliðini hiçbir zaman tartýþmamýþlardýr. Onu öldürmeye gelenler bile onda hayat bulmuþtur. O, þefkat ve merhamet abidesiydi. Baþkalarýna yük olmayý sevmezdi. Koca Ýslam devletinin baþkaný olmasýna raðmen yeri gelir kendi söküðünü diker, eþlerine yardým ederdi. Bu konuda da en güzel ve en ideal eþ modeli ondan baþkasý deðildir.

Fahr-i Kâinat Resul-i Ekrem Efendimiz, baþkalarý gibi nimete deðil, daima külfete talip olmuþtur. Maddî ve manevi en aðýr yüklerin altýna hep kendisi girmiþtir. Ümmetinin kurtuluþu için Rabbine niyazda bulunmuþtur. Zengin olmamasýna raðmen cömertlikte sýnýr tanýmamýþtýr. Yemekten çok, ikramdan keyif almýþtýr. Paylaþmanýn en güzel örneklerini vermiþtir. Elinde ne varsa hemen çýkarmýþtýr. Biriktirmek gibi bir alýþkanlýðý olmamýþtýr.

Onun yol haritasý Kur’an’dý. O, Kur’an ahlakýyla ahlaklanmýþtý. Bundan dolayý Resulullah’a uymak bir anlamda Kur’an’a uymaktýr. Ondan yüz çevirmek de Kur’an’dan yüz çevirmektir. Zira o, Kur’an’ýn cisimleþmiþ hâliydi. O, Allah’ýn emirlerini en iyi yaþayan, yasaklarýndan da en çok sakýnandý.  Onun sabrý Eyüp’ten mülhem, taþlarý çatlatacak cinstendi. Davasýnda sebatlýydý. Tevazuda toprak gibiydi. Baðýþlayýcýlýðý ve merhameti emsalsizdi.

O, yerlerde ve göklerde övülen Muhammed(sav)’dir. Bütün erdemler onun þahsýnda toplanmýþtý. Fedakârlýk onda ganiydi. Þefkat, merhamet, hoþgörü ve cömertlik onu üstün kýlan hususlardan sadece birkaçýdýr. Onun birçok güzel vasýflarý mevcuttur. “rahmeten li’l-âlemîn (âlemlere rahmet olan), hâtemü’n-nebiyyîn (peygamberlerin sonuncusu), sultanü’l-enbiya (peygamberlerin sultaný), seyyidü’l- mürselîn (bütün peygamberlerin efendisi), seyyidü’l- kevneyn (dünya ve ahiretin efendisi), resûlü’s- sekaleyn (insanlarýn ve cinlerin peygamberi), kân-ý irfan (irfan kaynaðý), kân-ý kerem (cömertlik pýnarý) gibi güzel sýfatlar onundur.

Hatemü’l-enbiya, sadece biz insanlara deðil, cinlere de peygamber olmuþtur.

Hatemü’l-enbiya, sadece biz insanlara deðil, cinlere de peygamber olmuþtur. Onun nuru kâinatý çepeçevre kuþatmýþtýr. O, kendisini Taif’te taþlayanlara bile merhamet etmiþ, helak olmalarý için deðil, kurtuluþlarý için Rabbine niyazda bulunmuþ ve þöyle buyurmuþtur:  “Hayýr, onlar bilmiyorlar umarým ki Allah onlarýn soylarýndan Allah’a hiçbir þeyi ortak koþmayan ve yalnýz Allah’a kul olacak nesiller meydana getirir”

Zývanadan çýkan insanlýðýn, kurtuluþa götüren ilahî tebliðe kulak asmamasý Efendimizi fevkalade üzmüþtür. O, insanlýðýn gecesini gündüze, kýþýný bahara çevirmiþtir. O, bir çocuðun aðlamasýný duyunca, “gözümün nuru” dediði namazýný kýsaltacak kadar merhametliydi. O en büyük inkýlapçýdýr. Önder aramak isteyenler onun ýlýman ikliminde soluklanmalýdýr.

O, bir hadis-i þeriflerinde “Size iki emanet býrakýyorum, onlara sarýlýp uydukça yolunuzu hiç þaþýrmazsýnýz, o emanetler Allah'ýn kitabý Kur’ân-ý Kerim ve Peygamberinin sünnetidir.” diyerek gidilmesi gereken kutlu yolun rotasýný ümmetine açýkça göstermiþtir.

Ahir zaman ümmeti olan bizler, huzura yelken açmak için onun mübarek sünnetine dört elle sarýlmalý, onun gösterdiði hakikat yolundan gitmeli,  tavýr ve davranýþlarýmýzda onu model edinmeliyiz. Ancak bu þekilde kurtuluþa ve selamet sahiline ulaþmýþ oluruz.

Allah’ýn sevgisini kazanmak Resulullah’a tabi olmaktan geçer. “(Resûlüm!) De ki: Eðer Allah’ý seviyorsanýz bana uyunuz ki Allah da sizi sevsin ve günahlarýnýzý baðýþlasýn. Allah son derece baðýþlayýcý ve esirgeyicidir.” (5) ayeti bunun bariz delilidir.

Onu her þeyden çok sevdik, bundan sonra da sevmeye de devam edeceðiz. Çünkü o, kâinatýn yaratýcýsý olan Allah’ýn sevgilisi, âlemlerin yaratýlmasýnýn en büyük sebebidir.  “Ey Habibim, sen olmasaydýn bu âlemleri yaratmazdým!” sözünün muhatabýdýr o…

Dipnotlar: 1) Tevbe Suresi 128. Ayet, 2) Ahzab Suresi 21. Ayet, 3) Kalem Suresi 4. Ayet, 4) Nisa Suresi 80. Ayet, 5) Âl-i Ýmran Suresi 31. Ayet…