‘’Bir kuþ gördüm gökyüzünde süzülen.
Sýnýrsýzlýðýn içinde çocuksu bir heyecanla.
Oysa biz sýnýrsýzý sýnýr bellemiþiz kendimize. 

Yakýný uzak, görüleni görülmeyen
Yürek camýna kalýn perde çekmiþiz  sanki kör olmuþ semâvâta.

Dile dökülemeyen hisler tozlu gönül raflarýnda yýllanmýþ. Yýllanmýþ ama eskimemiþ.’’(Alýntý)

Düþüme batan ince uçlu bir dikensin, geceden firar eden elem kuþlarý bir batýnda doðan batýl ve atýk ruhlar konçertosu oysaki sevginin familyasý bildim ben cihaný insan olabilmenin haysiyeti ile sýzan bir düþ bir reçine ikna edemediðim kadar yorgun kuþlarý kuþ cenneti bellediðim kalbimin ayak sesinde saklý o iz gibi o izdiham.

Cenderesi hayatýn kilden duvarlar kumdan kaleler.

Rugan ayakkabýsý çocuk kalmanýn ilk þartý hala masum halen içten ve sevecen bir bakýþa hasret gönlün müptelasý sevgi ikliminde usulca seken kuþ ayaklarým.

Rüzgârýn seðirttiði bir öðleden sonrasý vakit kýyama durmanýn tam vakti.

Azat edilesi hislerden dökülen kurþun gibi namelerin can çekiþtiði söylenmemiþ þarkýlar orkestrasý.

Zemindeyim.

Zemheride.

Zerre kuþkum yok iken sevgimden…

Zennesiyim dünün zýpkýn yemiþ bir bülbül ama âþýk deðil artýk güle…

Gülün saðdýcý mevsim ilkbahar ve solumda yanan þömine.

Kýrgýn ve kýrýk ayaklarý masanýn üstü örtülü hayaller ve hikâyeler belli ki tek ziyneti zihniyeti þairin müptelasý þiirlerin bir kör kuyudan tek tek çýkardýðý imgeleri ve sevdikleri, baþýnýn tacý lakin…

Taþlanýyor da ruhu þairin ve kaleminin nidalarýnda sürünüyor imgeler öncesinde ýssýz sonrasýnda kalabalýk bir masa eþrafý kayýp ahkâm kesen hayaller ise tek reçetesi.

Ýzzeti ikram.

Ýzdihamdan arda kalan.

Ýnhisarýnda sarýklý düþlerin sararan hecelerin kovuðundan firar eden düþlerin yabancýsý sývadýkça kollarýna sýðýndýðýna sadýk bir kul kölesi olmadýðý kadar dünyanýn pembeleþen ufku ve þiirin yanaklarýna asýlý üç beþ damla gözyaþý.

Ýzahý var ya da yok dünyanýn ve hislerinin boca ettiði nemli sözcüklerin ederi var ya da yok lakin yoksunluðun ve hiçliðinin tadýný çýkarmakta þair varlýðýn ilk koþulu varsýl bir temada saklý ayini ölüm öncesi gömdüðü sýrlarýný teslim ettiði kýrýk aynasý evrenin: parçalanmýþ duygular senfonisi her sözcük bir notaya denk düþen aldýðý notlarýn neticesi sessizce yaþamanýn müdavimi, sarkýk gerdanýnda göðün ve ölgün bir günün de hikâyesi.

Seyyah yürek.

Semazen hüküm.

Seðiren gözlerinde kuþlarýn bir kuþ ürkekliðinde yaþamadýðý kadar þair illa ki öðretecek sevebilmeyi sevdiðine binaen sevildiðine emin olduðu kadar seyyanen rötuþladýðý sözcüklerden bakaya kalan bir fýsýltý alabildiðine endamlý yokluðun deðil acýnýn þeceresinde saklý þiirler ve var olmanýn güncesi sevgiyle iþtigal o devasa pencere kuþ bakýþý yaþadýðý kadar hayatý kuþ misali uçuþan perde arkasýnda saklý bir misafir iken ilham aþkla þerh düþtüðü kadar ana ve anýlarýna sadýk deli cesareti olduðunu bile bile yazdýklarýnda saklý huzur yasak duygularýn deðil yaslandýðý umudun hikâyesi kor heceler düþerken gözlerinde þair ve düþtüðü ne ki gözünden insanlarýn ne de olsa kalp gözünde göz göze geldiði melekler delalet yaþama sevincine ve umuduna arka çýktýðý kadar koruduklarý elbet masum bir kuþun bu dünyaya vedasý.