Þimdimi baðýþla, sevgili gelecek yetmedi sil dünde kalan geçmiþimi hatta neþemi sevincimi ihbar et yalancý sýfatlara bürünen hangi gizem ise hangi nükte hangi seyyah yolcu varlýðýma binaen kilitli çekmecemde solan çiçekleri dahi dilersen ekebilirsin yattýðým topraða nasýl ki ukde olandýr mutluluk nasýl ki içim içime sýðmaz sevgi iken teþrif eden umut iken teftiþ eden ve sakar bir aþkýn mizacýnda varsýn bas varsýn bassýnlar bam telime.

Ýdamesi hayatýn.

Kýrýk kapýlý kulübem.

Künyemde seken iki ismim.

Ve anne ikliminde saklý iken varsa yoksa deþilen yüreðimden arda kalan.

Verilen her muhtýra.

Varsýn kapýsýndan kovulayým sair köyün ve bil ki:

Bilmezden gelen kimse yalnýzlýðýmý…

Bilinmedik ne mi kaldý?

Hazzý deðil hayatýn haizi olduðum zorluklarýn da tek muhatabýdýr iç sesim varsýn baskýn olsun dýþ sesin maruzatý.

Tüyü bitmemiþ yetim hakký.

Yetim sözcüklerin yatýya kalan hüsraný.

Solumdan kalktýðým sabahlarýn ise güzergâhý.

Þimdimi çiðnesin varsýn ezik addedilsin içimde saklý sevginin tek kýrýntýsý dahi yeter bana.

Gönlün hutbesi ve kubbesi bense aþkýn hatýrýna ben ki hatýra dolu yürek çekmecem ve de kilitli sandýðým: ne de olsa sanmadýðýmdan da fazlasýdýr yüreðime batan dikenlerin baskýn nefreti bir bir yansýyan eþrafýmdan ve tünediðim kýrýk dalýn ucunda salýnan o yaprak ve iþte ve iþte:

Düþtü düþecek son yaþým.

Düþmeye gör.

Düþmez kalkmaz bir Allah.

Hatýrýmda kalan nice duygu dünün menþei ve uyuya kaldýðým ömrün ertesi bense alabildiðine mahmur gözlerle adýmlarken yollarý ben ki mazlum ve seyyah yüreðimle aþabildiðim kadar engelleri.

Dün dünde kalsa da mazi bir yaradýr kalbimde.

Varamadýðým aydýnlýk yarýnlarýn ikbali ve kaderin itirazý nasýl ki dokunulmazlýðý vardýr sevginin insanýn kalbinde…

Okumadýðým ne kaldý?

Ya da yazmaya dair…

Yakýlasý mektuplarýn her biri içimdeki çocuða ait madem ve iþte matemimle büyüyen bir hayal dünyasý ara sýra umudun katkýsý ve iman gücünden doðan þiirlerim ataða geçen hüznüm ve sýramý savamadýðým kadar bir sav mýdýr yoksa kalemim?

En metruk hecenin peþinde.

Aþk ise aþikâr þiarým.

Gam dolu notalar ve her kapýyý açan hem solumun hem de sol anahtarýnýn gücü ve nüktesi kýyýldýðý kadar içim kýyama durduðum her vakit günün beþ vakti dahi yetmezken Rabbimi anmaya ve iþte dikilesi dikitler ve sarkýtlar hummalý bir arayýþýn peþi sýra nihayetinde sýranýn kendime geldiði.

Mevsim iken yitik.

Kalem iken devrik bir padiþah.

Kale alýnmasam bile sabit tutulasý kale duvarlarý ve kalem ile iþtigal kalburüstü duygularýn da ihbarý.

Geceyi b/öldüm.

Ve günü sürgün ettim.

Ümmeti duygularýn varsa yoksa havsalamdan taþan cümlelerin henüz verilmemiþken de beratý.

Ve oturduðum sanýk sandalyesi meftunu olduðum hayallerin bir adým ötesi.

Ýsmiyle yaþasa da insan içindekini yaþatmadýðý kadar doðru mudur sahiden de yaþadýðý?

Ýnat edip de bindikçe üstüne kaderin varsýn hâsýl olan kederin her zerresi illa ki baþým gözüm üstüne.

Bir huþu iken arayýþýn kendisi.

Bir hýþýmla sevgiyi öldürenlerin piþkin kellesi.

Nasýl ki Hýzýr’dýr yetiþen ve iþte hazýr iken kalemin ve yüreðin kolluk kuvvetleri aþýlasý köprülerin inþa edilesi cennetin bazense taþkýn sularýn yýkýp geçtiði bentleri kendine inþa ettiði kadar da hayalleri gerçek kýlýp dünyayý cennet bellemenin ta kendisi elbet þu üç mefhumda saklý:

Aþk.

Ýman gücü.

Ve umut.

Derli toplu bir ölüm isterken öncemde þimdilerde daðýnýk güncemle ve gülümseyebildiðim kadar banýyorum sevgimi umuda ve Allah Aþkýnýn yansýttýðý her duygu her sima ve semada kayan yýldýzýn ta kendisi açmaya doyamadýðým kadar solabildiðim solsam bile içimdeki ateþin sönmediði elbet çiçek mizacým elbet güftem ve serencamým elbet kýyýsýndan döndüðüm ölümün ertesi bir batýnda doðan gün ve gece misali, sözcükler ekip þiirler biçtiðim ve umut ekip devrik tahtýmý yeniden inþa ettiðim alabildiðine razý geldiðim bahtým ve þükrümle sabrýmla dirayetimi koruyup kolladýðým…

Payidar olan.

Bazense piþekar.

Piyadesi rüzgârýn ve yüreðin menþei ve bodoslama sevdiðim kadar kalemin sönmeyen ilhamý ve gücümü Rabbimden aldýðým kadar büyüyen sevgim ve iç sesim ve kendimi kötülüklerden yalanlardan men ettiðim.

O girizgâh ki.

Devasa da bir sukut dilediðim evrenden.

Solmayan bir mizaç ki:

Þapkamý çýkarýp kelimi sunduðum kellem deðil iken gizlim saklým elbet kilden yapýlmýþ iken yýkýlan kumdan kalelerim ve bir kum saati gibi döktüðüm yaþýn döktüðüm kumun nihayetinde kale duvarlarýma astýðým gönül gözüm ve kalender kalemimle sektiðim kadar duygulardan sayýkladýðým kadar uyanmadýðým uykulardan öznemle sakit fiilim iken sevmek ve ikbalim illa ki aydýnlýk yarýnlardan ümidimi kesmediðim…

Nasýl ki Allah var gam yok…

Bir varmýþým madem bir de varamadýðým o diðer yaka en çok da yakamdan düþmezken mazi ve matem elbet eþkâlimdir sevgi: Allah aþký ile cenk ettiðim zalimin zulmüne yenik düþmediðim kadar içinde saklandýðým siperim belki bir koza belki sýrça köþküm ve serçe parmaðýma konan yavru serçenin ihtiyaç duyguyu yoktan var eden Rabbime þükürler olsun ki; esen rüzgârda akan çeþmenin suyunda ve ýslanan gözümde en nemli en de namý almýþ duygudur varsa yoksa anne sevgim kalbimi bozmadýðým kadar bozguna uðramýþ olsam da binlerce kere boykot ettiðim illa ki yalan ve yalan menþeli duygulardan arda kalan hali hazýrsa saklý tuttuðum iken güven duygum elbette tek yoldaþým iken yüce Mevla hamt olsun ki…