“Çocuklarýn nasihatten çok, iyi örneðe ihtiyaçlarý vardýr.” Joseph Joubert

“Ana-babalarýn çocuklarýna gösterebileceði en büyük sevgi, onlar­la kuracaðý arkadaþlýktýr.” Henry Ward Beecher

Anne, baba, çocuklar ve bazen de yakýn akrabalarýn sýký bir hayat birliði oluþturacak þekilde toplanýp birleþtiði, biyolojik, psikolojik, hukuki, ahlaki, ekonomik, kültürel ve dinî baðlara dayalý en küçük sosyal birime aile denir.

Aile; içinde insan türünün üretildiði, toplumsallaþma süre­cinin ilk ve en etkili biçimde yer aldýðý, ana-babalar ile çocuklar arasýnda birincil iliþkilerin kurulduðu, ekonomik etkinliklerin yer aldýðý bir toplumsal kurumdur.

Toplumun temeli ailedir. Çocuðun eðitiminde en önemli ku­rum ailedir. Mutluluðun kaynaðý para ve teknoloji deðil, “huzurlu” bir ailedir.

Aile, çocuðun kiþiliðinin biçimlenmesinde en önemli çev­resel etkendir. Kiþilik, çocuðun kendisine, çevresindeki in­sanlara ve dünyaya karþý tavýrlarýný belirleyen özelliklerin tümüdür.

Aile; çocuðun geliþimini, toplumsal uyumunu ve baþarýsýný etkileyen en önemli etkenlerden biridir. Çocuðun yaþamasýnda ve geliþiminde anne-baba kadar önemli olan baþka bir etken söz konusu deðildir.

Olumlu aile ortamý, çocuklarýn sosyalleþmesini, öðrenmesini, baðýmsýzlýðýný ve baþkalarý ile geçinme kurallarýný benimseten önemli bir kurumdur. Hayattaki baþarýsýný ve özgüven duygusunu da önemli ölçüde geliþtirir.

Aile ortamýndaki yakýn, sýcak ve duyarlý iliþ­kiler aile bireyleri arasýnda güvenli bir bað kurar. Duyarlý ve ilgili ailede, çocuðun istekleri ve bakýþ açýsý önem­senir; çocuðun gereksinimleri uygun bir biçimde ve zamanýnda karþýlanýr.

Çocuðun; “bedensel, ruhsal ve sosyal geliþimi” sevgi dolu sý­cak bir ortamda yetiþmesine baðlýdýr. Böyle bir ortamý saðlaya­cak ilk ve temel topluluk þüphesiz ailedir.

Uyumlu iliþkiler içinde, güvenli bir aile ortamýnda sevgi ve anlayýþla büyüyen çocuk olgunlaþýr, kiþilik kazanýr, kendi ayak­larý üzerinde durmayý öðrenir. Sevildikçe güven duygusu pekiþir, desteklendikçe öz saygýsý artar. Anlayýþ gördükçe hoþgörülü ol­mayý, sorumluluk aldýkça baðýmsýz davranmayý öðrenir.

Aileler, çocuklarýnýn baþarýlý bir eðitim hayatýna sahip olmalarý ile birlikte  deðerler ve ahlaki normlar, motivasyon ve ilgilendirme, eðitim destek ve kaynaklarý, eðitim alýþkanlýklarý, sosyal beceriler gibi özelliklerinde de önemli rolleri vardýr.

Aileler, çocuklarýnýn karakter geliþiminden, akademik baþarýlarýna kadar her yönüyle eðitimlerine etki ederler. Çocuklarýnýn fiziksel, duygusal ve biliþsel geliþimlerine destek olurken, ayný zamanda onlarýn deðerlerini, davranýþlarýný ve öðrenme alýþkanlýklarýný da þekillendirirler. 

Günlük hayatta “huy” dediðimiz karakter vasýflarýnýn pek çoðunun temeli çocuklukta aile vasýtasýyla atýlýr. “Cömertlik, cim­rilik, temizlik, düzenlilik, daðýnýklýk, çekingenlik ve sosyallik, merhamet, kýskançlýk, paylaþma, fedakârlýk, kin tutma, doðru­luk, yalancýlýk” gibi deðer ve alýþkanlýklarýn kazanýlmasý hep ço­cukluktaki eðitime baðlýdýr.

Bir çocuk evinde rahat deðilse, anne baba ile her konuda se­vincini ve sýkýntýsýný paylaþamýyorsa, sevildiðinden ve kendisine deðer verildiðinden emin deðilse; cezalar, baskýlar ve yasaklar bir fayda vermeyecek, aksine iþler daha kötüye gidecektir.

Anne babanýn davranýþlarý, çocuklarýný olumlu ya da olum­suz þekilde etkilemektedir. Çocuklarda görülen davranýþ sorun­larýndan bazýlarý aileden, anne babanýn çocuða uygun olmayan yetiþtirme tarzýndan kaynaklanmaktadýr.

Ailenin çocukla ilgilenme, denetleme, iletiþim kurma biçim­leri de çocuk üzerinde etkili olmaktadýr.

Saðlýklý aile ortamýnda sevgi ve anlayýþ içerisinde büyüyen çocuk, geliþimi için gerekli olan deneyimleri elde eder. Öz­saygýsýný kazanarak hoþgörülü olmayý, sevilerek sevmeyi, alýcý ve bencil olmaktan kurtularak paylaþmayý öðrenir.

Aile birliðindeki çökme ve çözülmelerin artmasý toplumsal sorunlarý da çoðaltýr. Bu nedenle aile, çocuk ve toplum açýsýndan hem önemli hem de birleþtirici rol oynar. Dünya üzerindeki bü­tün ailelerin bir tek, ortak yaný vardýr: Ýnsanlar, kim olduklarýný ve nasýl bir kiþi haline geldiklerini aile içinde öðrenirler. Açýk ve et­kin iletiþim mutlu ve huzurlu ailelerin ortak özelliðidir.

Çocuðun davranýþlarýnýn ve huyunun temelleri evde atýlýr. Anne babalar çocuklarýnýn kötü davranýþlarýný gördükleri zaman, “Çocuðuma nazar deðdi!” diyerek kendilerini kandýrmaktan vaz geçmeli. “Nerede hata yaptým?” sorusunu kendilerine sormalýdýr­lar.

Ailenin oluþmasýnda rol oynayan duygu ve sevgidir. Sev­giyle büyüyen bireylerin ruh saðlýklarý yerinde olur. Sevgi, say­gý, hoþgörü ve anlayýþýn hâkim olduðu bir ailede büyüyen çocuk kendini ve çevresindekileri seven, kendisiyle ve hayatýyla barý­þýk, özgüveni yüksek bir birey olarak yetiþir.

Uyumlu ve özgür bir aile içinde dengeli ve tutarlý iliþkilerle büyüyen çocuk, bir birey olarak yetiþkin yaþamýna ulaþabilir. Karþýlýklý saygý, sevgi, hoþgörü ve fedakârlýða dayanan iliþkilerle yetiþen çocuklar sað­lýklý kiþilik geliþtirirler.

Ailenin çocuk için önemi, sadece onun maddi ihtiyaçlarýný karþýlamaktan kaynaklanmaz. Çocuðun maddi ihtiyaçlarý deði­þik þekillerde karþýlanabilir. Ancak aile içinde saðlanan sevgi ve güven ortamýný baþka yerlerde saðlamak oldukça zordur. Çocuk için özellikle anne sevgisi çok önemlidir.

Saðlýklý benlik geliþimi için aileye düþen görevler: Bedensel benliðin oluþumu için çocuðun bedeninin farkýna varmasý saðlanmalý. Çocuðun kendini diðer varlýklardan ayýrarak öznel benliðini oluþturmasý için, çocuk ismiyle çaðrýlmalý. Benlik saygýsý için, sorularýna doyurucu ve çocuðun seviye­sinde cevaplar verilmeli. Özdenetim için, kendi düzeyindeki engelle karþýlaþtýrmalý ve müdahale etmemeli. “Biz” duygusunun geliþimi için, çocuklarýn baþka çocuklarla oynamasýna izin verilmeli. “Öz yeterlilik” için, yapabileceði iþlerle yüzleþtirerek, yapa­bildiðini hissettirmeli. “Özgüven” için, çocuðu þartsýz kabul etmeli, sevmeli.

            “Çocuklar, hiçbir zaman göremeyeceðimiz bir geleceðe ilettiðimiz mesajlardýr.”
Geleceðin yetiþkinlerini ve geleceðin ailelerini hazýrlýyorsunuz. Çocuklarýnýz ve aileniz için en iyisini yapmanýn peþindesiniz.

Mutlu çocuklar yetiþtirebilmek görevlerinizden bir tanesidir. Çocuk yetiþtirme iþini çok onurlu, size bahþedilmiþ bir ayrýcalýk olarak görmeniz gerektiðini ve bu sorumluluðun sizin yaþamýnýza bir anlam ve önem kazandýrdýðýný bilmelisiniz.

Bu gün ailem için neler yapabilirim? Çocuklarýmýn hangi iyi yönünü ortaya çýkarabilirim? Onlarý nasýl onurlandýrabilirim? Sorularýný sýklýkla düþünüyorsanýz ve cevaplarýný verebiliyorsanýz, ideal aile ortamý için harekete geçtiniz demektir.

Anne baba olmak yeterince zor. Anne baba olmanýn en zorlu yanlarýndan biri de, “Yeterince iyi bir anne baba mýyým?” sorgulamasýdýr.

Ýçinizi ferah tutun. “Mükemmel anne babalýk yoktur” diyor Prof. Dr. Neriman Samurçay ve “Kendini mükemmel sanan anne babalar vardýr, ama mükemmel anne babalýk yoktur” diye ekliyor.

Leyla Navaro, “Beni Duyuyor musun?” adlý kitabýnda anne babalara  þu mesajý vermektedir: “Ýnancýmýz, mükemmel anne babanýn mükemmel çocuk yetiþtirdiði deðil, mutlu anne babanýn mutlu çocuk yetiþtirdiðidir”

Mükemmel deðil, mutlu anne babalar olunuz!…

Sevgiyle kalýn…