Veri tabaný olmayan Mülkiyeli bir þiirim ve de büyümeyi unutmuþ bir çocuða benzer ellerim ve ellerimden kayan hayatým ve hayatým aslýnda kayan bir Yýldýza benzer her ne kadar Yýldýz ismimi sevmesem de sýk sýk kayarým ben en çok da ayaðýmýn altýndan kayar zemin mademki kaynakçamdýr umut…

Sözcüklerse ruhumun reçinesi ve bitmeyen mesaim ve gülüþüm ve umudun kýrýk tekeri.

Hüznüme biat þiirlerim ve þarkýlar bir de gözüm açýk gördüðüm düþlerim adeta içine düþülesi bir kuyu ve sarnýcýnda gizlendiðim bozuk uyku düzenimi neþterle saðalttýðým nasihatle dolduðum nankör aþklarýn büyüsünde aþka ve öyküme keten tohumu serptiðim ve serpildikçe sevgim semada gezinen Yýldýz kimliðimle aslýnda topraktýr beni çeken içine ne de olsa topraða zimmetli bir çiçeðim mademki sýra dýþý bir Gül’üm ve künyemde seken iki ismim cahil cesareti ile vurgun yediðim vurdumduymaz insanlar meclisinde oy farký ile baþa seçildiðim ve iþte baþa sardýðým gaipten gelen coþkum ve hayallerim…

Ben ki hatýrþinas bir meziyette saklý.

Ben ki ikiletmeden sevip yazdýðým…

Ben ki koynumda beslediðim yýlanlarýn esaretinde gel gör ki çekincelerimi uyutup düþmanýma dahi zeytin dalý uzattýðým…

Yarým kalan þiirlerim mi peki?

Ömrü ve hayallerimi çoktan yarýlasam bile yarým kalan hiçbir þiirim yok üstelik ben henüz en muhteþem ve o sona mazhar yürek sesimi henüz yazmadým ve epeyce bir zaman da o son þiiri yazmaya niyetim yok elbet yüce Mevla’m ne derse…