Aslında hâsıl olan her düş, yalıtılmış bir gerçek idi gerginliğin üst sınırından göç eden bir kuş gibi didiklenmişken yuvası ve yatağı ve vatanı, aşkın hatminde kayıp bir minval gibi esrarlı yalnızlığından şair, dem vurdukça…

 

 

 

Önce iklimler köpürdü

El pençe divan durdu kâinat

Ve işte kâhin savurdu savundu

Son sözünü etmeden susmayı bildi ansızın

Sönen ferinde yaşamın

Afaki bulutlarda saklı sırları

Bir bir ifşa ederken

Ve işte şimdi sıra Tanrıya geldi

Merhametlilerin en merhametlisi

Haşmetli varlığında saklı iken rahmet ve sonsuzluk

Köpürendi denizler ne ki?

Ne de geçit vermeyen dehlizler

Asası kırık bir cümlede

Arzı endam eden yeni doğmuş bir bebekte

Yaşlı bir kefen bezi

İhtimamla sararken Mümini

İddia makamı idi

Haklı olan hak gören hüküm veren

Tanıklığında meleklerin

Uçuşan akıl melekeleri şairin

Kundaklanmış iken gün

Kulvarında tek geçen şair nemalandığı hüzün

Muteber bir dildi oysa savunulan

Münferit gerçeklerden yarınlara uzanan

O günah tohumu

Gün izinde saklı ruhu

Geceye şerh düşen ufku

Tutulan nutku ne ki gecenin?

O beynamaz esinti ki rüzgârın hikmeti ve ümmeti

Sessizliğin

Semadan yere dökülen kaypak bir yaprak

Kaldırım serçeleri nasıl ki itibar ediyordu haşmetine

Gölgenin

Nidalarında solan iklimin

Güncesini nasıl ki tutuyordu kalem?

Nazar etmeden

Niyazına sadık

İtibar etmeden kötüye

İyi olmanın hikâyesi idi aslında her yaşanan gün ve dehşet

İkbali bilinmezin

İdam fermanına düşkün şairin

Kaleminden her dökülen

Döşünde aşkın

Taşı gediğine koydu mu zaman

Fıtratı insanın

Firari iklimlere peşkeş çeken güneş misali

Yıldızlar donuk

Yâri şairin belki de ölü

Yankısı duyulmayan bir ses bir zemheri

Gölgenin dahi ses etmediği

Katmer katmer açmazken de artık çiçekler

Pedalları kırık yüreğin

Nemalandığı acıların

Dermanı divane yüreğin de beratı

Birden başlamadan sonlanan

Sonlanmadan zuhur eden

Yanlı bir eda ile

Göğe tebessüm eden sevdanın ölümcül ç/ağrısı

Aşkın ve yasın hamt ettiği kadar

Ufkunda saklı olsa keder

Ne ki şairin?

Bir buket acıdan çıkıp da yola

En dar açıyla ömrünü heba ettiği kimse uğruna

Kimsesizliğin sonlanmayan melodisi

Ve işte tek sahip çıkan kuluna…


( Pedalları Kırık Yüreğin başlıklı yazı GÜLÜM-ŞİİRİN TEK H/ECESİ İKEN AŞK... tarafından 28.01.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu