Bir düş idi sadece içine düştüğüm…

Savruk sazların namesinde saklı bir masal misali…

Kekremsi sessizliğe son verdiğim elbette aşkın ikbali ve ihmal ettiğim kadar kendimi…

Her dara düştüğümde Rabbime sarıldığım…

Her duygunun bitiminde kaleme sarıldığım…

Hizaladığım bir mezura gibi bir ölçüt aşkın ikamesi iken her sözcük sevmeyi seven bir fani altı üstü ne de olsa ne de olsa:

Ben rahmetli babamın biricik GÜLÜYDÜM.

Adımı koyan canım babama olan borcum ve de elbette kendime olan borcum:

Herkes GÜLÜM/SESİN DİYE HAYATA.

Güldüğüm kadar ağladığım…

Hüzünlendiğim kadar kendimi savsakladığım…

Bir ömür heybemde saklı tuttuğum anılarım anlarım ve işte yaza yaza büyüyen EDEBİYAT SEVDAM.

Nice hikâye derlediğim belki onlarca belki de inanamayacaksınız ama: YÜZLERCE ÖYKÜ…

Günleri devşirdim içimi kıydılar.

Gülüm/semem soldu ansızın ve gülücüğüm çaldılar.

Daha neler çalınmadı ki…

Ve nihayet sıra anacığıma gelmişken dahası da var elbet ve şimdilik bu, bende kalsın.

Özüm iken sevgi.

Sözüm iken aşk…

Sevdayla yoğurduğum sözcükler ve yüzlerce hikâye ve masal binlerce şiir ve de…

Ben bir nakkaştım.

Ben bir nesir.

Ben bir şiir.

Ben destanlara tekabül eden umudumun ve sevgimin hem ASİL HEM ASAL ÜYESİ.

Aşkla kıyama durduğum ve bana sevmeyi öğreten biricik ailem ve ilk aşkım rahmetli babaannem:

Solumda aşk sağımda tuttuğum eli annemin ve babamın.

Dirlik düzenlik bahşedense yüce Mevla’m.

Dengim vardı ya da yok.

Diri idim lakin.

Düzenim vardı ansızın birileri iken çomak sokan.

Aşka hürmet ettim ama büyüdüm.

Büyüdüm ve büyüdüm gel gör ki içimdeki çocuğu hep saklı tuttum.

Ben bir gezegendim.

Ben bir seyyah hatta bir semazen etekleri alevlenen ve ruhu.

Tümsekler nicesi.

Turuncu güneş cübbesi ve cüssesi ile arşı alaya çıkan.

Aşk ve de ve umut ve iman gücü.

Sevgimde sınır tanımadığım ve aşkta boyut atladığım.

İblis iken çemkiren ve bana nice taş atan oysaki aşım idi ekmek uzattığım lokmasına şükrettiğim.

Bir liman ve de demir alan geminin dümeninde iken yine ben.

Sözcükler ise bıçkın…

Ah, ruhum volta atan.

Sevgim ise devasa bir mertebede ve elimde devasa bir asa yolu arşınladığım.

Hükmeden Rabbim hürmet ettiğim.

Aşk ise bir latife.

İzahı olmasa bile çoğu şeyin ifa ettiğim yaza yaza ve seve seve…

Ve aşk.

Ben aşk idim köpürense yürek.

Ben aşk idim defalarca içine düştüğüm.

Ben bir kazıt.

Ben bir azık.

Ben bir Mümin.

Ben asal ve asil bir sayı ne de olsa:

Uzandığım o boşluk ve işte beni sarmalayan nice hoşluk elbet S/ONSUZLUK İKEN ÜSTÜME GİYDİĞİM.

Rengim pembe.

Rakımım ise İlahi bir Boyut.

Seve seve dirilen.

Seve seve dingin bir ömre öykünen yeter ki:

Tüm cihan tüm çocuklar tüm insanlık GÜLÜM/SESİN DİYE HAYATA.

Ne de olsa ben aşktım ve nasıl da devamı gelecekti sözcüklerim ve içinde yaşadığım sonsuzluk denizinin tek bir damlası olsam bile ve işte ve işte:

İçimde büyüyen büyüttüğüm O TEK HECE:

Kimine göre safsata kimine göre derya kimine göre hüzün ve umudun sertifikası bana bahşetmişken yüce Huda ve ben ve ben:

Şiirlerin ECESİ anıldığım üzere ve işte ruhumda ve tepede saklı olan uçuşan o TEK H/ECE İKEN AŞK…

Sizleri seviyorum çok çok hem de.

Ve öykü kitabım sunumda yayında beklerim her birinizi gönül dergâhıma yeter ki yeter ki:

Sen ve sen ve herkes GÜLÜM/SESİN DİYE HAYATA ELBET İÇİMDEKİ ÇOCUĞUN DA ARALIKSIZ BAŞINI VE RUHUNU OKŞADIĞIM…