yýldýzlar kan kusarken sönsün,

güneþ çürümüþ bir portakal gibi solsun,

ellerim titresin - son mürekkep damlasýyla

sonsuza kadar...

Varsýn;

rüzgâr ismimi kumlara gömsün,

denizler gözyaþlarýmdan zehir içsin,

zaman çarký kýrýlýp dursa bile

sonsuza kadar...

Çünkü seni sevmek;

bir þarkýdýr karanlýðý delen,

bir isyandýr ölüme bile baþkaldýran.

Küllerim savrulsada rüzgârla,

kalbimdeki o dinmeyen þarkýsýn

sonsuza kadar...