Anlam ve aidiyet arayýþýndaki insan için imkan ve dönüþüm baðlamýnda anahtar bir kavramdýr vazgeçmek.  Sürekli deðiþken ve akýþkan olan dünyada,  ayrýlmak , geride býrakmak ve vazgeçmek  modern bir ritüel artýk. Buda, mutluluðun anahtarýný, vazgeçmeyi öðrenmekten geçtiðini söylüyor.

Hayat,  dinamik kurgusuyla sürekli yeni þeyleri hayatýna katmaya, bir þeyler edinmeye ve tabii ki vazgeçmeye zorluyor insaný.

Vazgeçmek, elbette her zaman kaybetmek , yenilmek, pes etmek anlamýna gelmiyor . Hele ki, bir kaçýþ asla deðildir. Sanýlýr ki her þeyi sýmsýký tutan güçlüdür. Oysa güçlülük, vazgeçebilmektir. Vazgeçmek her zaman kötü deðildir ama her zaman vazgeçmek kötüdür .

Daha güçlü bir baþlangýç için güç toplamaktýr vazgeçmek. Zihnimizi, kalbimizi sýfýrlamak, belki de fabrika ayarlarýmýza dönebilmektir. Her þeyin sýradanlaþtýðý bir dünyada, bazen en doðru seçim budur.

Vazgeçmek bir hayal kýrýklýðýnýn küllerinde boðulmak deðil,  yeni bir zaferin sýcaklýðýyla ýsýnmaktýr. Asla beklentilerini düþürerek yaþamýnýn aðýrlýðý altýnda ezilmek deðildir.

Çift yönlü bir býçaktýr  vazgeçme. Yeni bir hikaye oluþturma adýna atýlan, cesur bir adýmdýr. Kritik bir kararýn ötesine  atýlmýþ ýslak imzadýr. Huzuru týrpanlayanlara karþý dürüst bir düellodur. Ýnsanýn kendine özgürlük alanlarý açma mücadelesinin bitmediðinin kanýtýdýr.

Yaþananlarý vefa potasýnda býrakýp, kirli hafýzayý boþaltmak adýna fantazi baloncuklarýný patlatma  sürecidir vazgeçmek. Ýþlevini yitirmiþ cansýzlarý tedavülden kaldýrmaya  dönük kozmopolit  bir coðrafyanýn diðer adýdýr. Bu coðrafyada fikirler, alýþkanlýklar, iliþkiler, makam, itibar, duygular ve daha pek çok þeyden vazgeçilir.

Her vazgeçiþ, kendini doðuracak baþlangýçlarýn tohumlarýný içinde taþýr. Bir an geriye çekilip, hayata makro düzeyden bakmaya, kaçýrdýklarýmýzý fark edip, iyiye ve güzele yönelebilmeye imkan saðlar. Bazen baðlarý kesmek olabildiði gibi, bazen daha saðlam bað kurabilme imkaný da sunar.

 ‘’Bazen en iyi seçim vazgeçmektir ‘’ der Dostoyevski. Cesurca  vazgeçmek gerekir . Alýþkanlýklardan, vurdum duymazlardan. Kopmak gerekir kördüðüm olmuþ baðlardan. Ansýzýn, haber vermeden, minnet etmeden, geriye dönmeden vazgeçmek gerekir. Silgi kullanmadan, üzerini karalamadan, kendine yeni bir yol çizmek gerekir. Yol ne kadar uzarsa , U dönüþü yapmak o kadar zorlaþýr.

Vazgeçmek Zaferdir. Vazgeçebilen insan cesurdur. Bu yüzden, bir çýrpýda vazgeçemeyenler, çýrpýna çýrpýna vazgeçer. Bir yerlerde duracaðýna uzaðýnda durur.

Geçmiþe takýlý kalmadan cesurca vazgeçerek ‘’hayýr’’ diyenler, hayatýndaki  evetlere yer açar. Karadan vazgeçemeyen , okyanuslarýn maviliðine eriþemez. Bazen en baþarýlý kararlarýn ardýnda , gerçekten vazgeçtiklerimiz vardýr. Bazen de her þeyden  vazgeçtiðinde aradýðýný bulur insan.

Vazgeçerek azalanlar, hafifleyerek ruhuyla bütünleþenlerdir.  Bunlar geçmiþin yatýrýmýna deðil, geleceðin kazancýna odaklanýr. Olumsuz gidiþatý, olumluya çevirmenin bir yolu da budur.

Vazgeçmek, her þeyi kendi yazgýsýna býrakmak ve  onsuzluða razý olabilmektir .Bu yüzden, elinden geleni yaptýktan sonra olmuyorsa, ayaðýndan geleni yapýp gitmesi , vazgeçmesi efdâldir. Bir sýcak hava balonuna benzeyen þu hayatta, yükselip yol almak isteyen, aðýrlýk yapan her þeyden vazgeçmeli , onlarý boþluða býrakmalýdýr.

Madem ki dünya durmuyor, geçip gidiyorsa, insan da vazgeçip gitmeyi bilmeli. Bir þeylerden vazgeçmek belki kolay  ama onun yerine koyacaðýný bulmak asýl olay. 

.

.