ANNEM VE BABAM BİZE YATIYA GELDİ
Günce — 21 Temmuz 2025
“Aile; geçmişin aynası, bugünün desteği, geleceğin umududur.” – Anonim
Bugün ne olur ne olmaz diye saatimi kurdum. Neyse, ihtiyaç kalmadan uyandım. Babamı dahiliye doktoruna götüreceğim. Vücudunun her yeri ciğer gibi kızarıp ve üstüne üstelik tatlı tatlı kaşınıyor.
Götüreceğim doktorun Bigadiçli olduğunu daha önce belirtmişti Yasemin. Bense anneme söylemeyi hiç düşünmedim, daha doğrusu bildiğini tahmin ederek es geçmiştim bu ayrıntıyı. Ta ki iki satır karalarken akşam vakti aklıma geldi, saat 20.16 civarıydı. Ve anneme söylediğimde bilmediğini anlamış oldum. “Keşke tanışsaydım,” diye durmadan kendi kendine konuştu durdu. Bizim Kuyu Mahallesi’nden Müsürlen Cemaliye'nin teyzesinin oğluymuş.
Neyse günlüğüm, arabama atlayıp evden aldım bizimkileri. Hastane yönünde araba park edecek yer bulmak bir sorun. Her zaman alışveriş yaptığımız Vatan Eczanesi’nin önünde indirdim. “Beni burada bekleyin,” diye iyice tembihledim. Sonra bıraktığım yerden aldım bizim ihtiyar delikanlıları. Birini bir koluma, diğerini öbür koluma aldım, tin tin yürüdük. Birinci katta bulunan polikliniğin önünde uzunca zaman bekleyen babam “Bu hastaneden memnun kalmadım, hadi gidelim,” dedi. “Olur mu babacığım,” dedim, “biz erken geldik, daha öğle izninde doktor; birazdan gelir.”
Bu arada hastane yönetimi ne yaptı da çalışanlar değişime uğradı bilmem. Artık daha saygılı ve hastalara gayet ihtimam gösterir olmuşlar. Bence bu doğru yolu takip etmeye devam etsinler. Eltimin yanına gittiğimde de çok şahit olmuşumdur. Çalışanlar odalarına kim girdi umursamazlar. Bırak selam vermeyi, başlarını masadan kaldırmadan uyumaya devam ederler. Eskiden böyle miydi diye iç sesim “cık”lıyor.
İyi yetiştirilmiş, adap usulü bilenler ödüllendirilmeli bence. Ayın en iyi elemanı panoda yer almalı; ayın çalışanına tatil ya da para ödülü gibi şeylerle onore edilmeli. Görünür olmak her çalışanın hoşuna gideceği gibi hasta ve yakınlarının da mutluluğu ve memnuniyetiyle sonuçlanır diye düşünüyorum.
Doktorumuzun dediklerini bir bir tekrarlıyorum bizim ihtiyarlara. Yarın erken vereceğimiz kan meselesi yine annem için karnında bir kaygı. “Bizde misafir edeceğim sizi,” diyorum. Tekrar evlerine gidiyoruz. İlaçlarını, pijamalarını, iç çamaşırlarını vs. alıp bizim eve dönüyoruz.
Bademli Köyü’nden Aykut abiyle ve Engin bizden sonra giriyor eve. “Kaynalarınız sizi seviyor,” diyorum. Evde ne varsa çıkardım sofraya. Akşam yemeği öncesi bu atıştırmalıklar… Uzun süren muhabbeti bir süreliğine bölüp babamı banyoya sokup yıkıyorum. Belki bu kızarıklık ve kaşınmalar bir nebze rahatlar böylelikle. Daha önceden hazırladığım biber dolmasının altını da kapattım. İyi ki nohut aşını da pişirmişim, pek sevindi bizimkiler, pek özlemişler.
“Aile, hayattaki en iyi sığınaktır. Kırıldığında bile insan oraya döner.”
— H. Çiğdem Deniz
(
Annem Ve Babam Bize Yatıya Geldi başlıklı yazı
çitlembik tarafından
22.07.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
