Kuzeyin Karanlık Ayini
Gece, kara
sunağını açıyor önlerine.
Kül kokuyor gök,
kanla çiziliyor ayın kırık yüzü.
Her yıldız, susturulmuş bir kurbanın
çığlığını taşıyor karanlığa.
Çıplak
ruhlar, zincirlenmiş gölgeler gibi sallanıyor rüzgarda.
Kılıçların paslı duası,
çekiçlerin mezar yankısı doluyor içlerine.
Her adımda taşlara gömülüyor kalpleri.
Freya, kan
çanağından içiyor ışığını,
gözlerinde savaş meydanlarının çürük çiçekleri açıyor.
Alevlerle çizilmiş bir runa gibi parlıyor kızıl saçları
Ve dudaklarında, ölülerin unuttuğu
eski bir büyü soluğu.
Odin, konuşurken
bilge kuşlarıyla
Kanat çırpışlarıyla parçalanıyor sessizlik.
Ve buz
tutmuş kalbi
kırılıyor taş tabutların soğuk nefesiyle,
Pişmanlık,
bir zincir gibi sarıyor ruhunu,
gözleri gecenin boşluğunda kayboluyor,
hiçbir yıldız cevap vermiyor fısıltılarına.
Her
çırpınışında, yalnızlığın kanı akıyor parmaklarından,
yitirdiği savaşların ve kayıp sevdaların arasında
oturuyor ölü tanrıların sofrasına yalnız başına..
Freya ve
Odin,
gecenin en derin yarığında
birbirlerinin kanını içerek mühürlüyorlar tutkularını.
Son
destanlarını yazıyorlar sonsuzluğa
Karanlığın rahminde,
sonsuzluğa adanmış
kuzey ışıklarında sevişerek
Ve o an
sönüyor kuzey ışıkları
dili kopuyor yıldızların
kırılıyor göğün omurgası
Evren,
bir tabut kapağı gibi kapanıyor üzerlerine
Son bir ölüm
çığlığı……Her şeyi yutuyor sessizlik
Moon Goddess
(
Kuzeyin Karanlık Ayini başlıklı yazı
MOON GODDESS tarafından
21.09.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
