FISILTILAR SUSMADI
12 Aralık 2025
H. Çiğdem Deniz
Konser bitti.
Işıklar söndü, sandalyeler gıcırdadı, salon yavaş yavaş boşaldı.
Alkış sustu ama fısıltılar susmadı.
Fuayede, kapı önlerinde, montlar giyilirken devam etti söz.
Birinin sesi fazla bulunmuştu hâlâ,
bir başkası sahnede durmayı hak etmemişti güya.
Biri “çok uzundu” dedi,
öteki “eskiler de çoktu.”
Sanki herkes eve bir şarkı değil,
bir kusur götürmek ister gibiydi.
Biz sahneden inerken hâlâ nefesimizi toparlamaya çalışıyorduk.
Kiminin dizi titriyordu,
kiminin sesi hâlâ kulaklarında çınlıyordu.
Aylarca çalışılan eserler,
tek gecede söylenip geçilmişti ama emek henüz üzerimizden çıkmamıştı.
O fısıltılar şunu bilmiyordu belki:
Sahne, insanın en savunmasız hâlidir.
Işık yüzüne vurur, kusurun da görünür, cesaretin de.
Ve herkes bunu göze alamaz.
Konser bitti evet.
Ama bazıları için söz söyleme mesaisi yeni başlamıştı.
İnsan bazen şunu anlıyor:
Sahne cesaret ister,
seyirci olmaksa her zaman incelik değil;
alkışlamayı bilmeyenin fikri çok oluyor.
(
Fısıltılar Susmadı başlıklı yazı
çitlembik tarafından
18.12.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
