GELDÝK

 Her devirde olur bir aydýnlýk,

Sarar ardýndan zifiri karanlýk;

Müddeti asýrlýk, bazen de anlýk;

Biz, karanlýklarý yýrtmaya geldik.

Bir zamanlar ne güllerimiz vardý,

Dikenlere raðmen bahçývan vefakârdý.

Bu gülleri telli dikenler sardý;

Biz, dikenleri koparmaya geldik.

Her yere vurulmuþ binlerce mühür,

Göremeyenlerin yüzüne tükür!

Baþka mührün esiri olamaz hür;

Biz, gerçek mührü göstermeye geldik.

Bir kanaviçe iþlenmiþ rengârenk,

Hiçbir þey olamadý ona eþ ve denk,

Ümitlerimiz olamadý hevenk hevenk;

Biz, eksikleri tamamlamaya geldik.

Ýlk Nebi’yle kalktý muhteþem gemi;

Yok engel, tayfa olunca samimi.

Yaralamýþ gemiyi birkaç harami;

Biz, bu gemiyi yürütmeye geldik.

Hep gece oldu batýnca güneþ,

Sen yarattýn her þeyi zýddýyla eþ.

Sarsa da her yanýmýzý kor ateþ,

Biz, gecelere “Dur!” demeye geldik.

Gürül gürül akýyordu çaðlayan,

Set olmaya kalktýlar zaman zaman.

Güç kalmadý onlarda, buna inan!

Biz, bunlara bir “Dur!” demeye geldik.

Onun uðruna kimler vermedi can,

Uðruna kimler feda etmedi canan,

Gördükçe bunlarý pekleþir iman;

Biz caný, cananý fedaya geldik.

 HÜSEYÝN ÜSTÜNSOY