GÜN BATIMINDA
Sen, ey firâka meftun sevgili!
Hayalin, hatıran bende gizli!
Dalgalar azgın, dalgalar coşkun…
N’oldu bize; sen suskun, ben suskun!
Umutlar, kapıldı rüzgârlara.
Yoruldum, büründüm yalnızlığa;
Çıkmaz karanlıklar aydınlığa,
Gelip geçmez bu deli fırtına,
Tomurcuklanır umutlar yarına…
Ben, yanarım; ben, kor olurum!
Ey benim ahu bakışlı sevdam!
Vursun artık dağdan aks-i sevdam!
Ufalanır ufuk avuçlarda,
Gözyaşları sararır suçlarda,
Bari mehtap, benden yana olsun!
Razıyım artık yalancı fecre,
Düştü ömrüm yüzükteki zehre,
Belki yırtılır kara bulutlar,
Filizlenir bu bahar umutlar,
Doğunca soluk benizli güneş!
Ben döndüm bir kor ateşe,
Hasret kaldım aydınlık güneşe,
Mutluluk soluyan bir nefese,
Muhtaç oldum narin hoş bir sese…
N’olur, bir kere anlasan beni!
