Ýnsanlar mý yanýltýyor mevsimleri yoksa mevsimler mi insaný?

Ya aþklar… Kim kimi daha çok seviyor, hatta kendinden bile fazla?

Peki, niye yanar insanýn caný ya da en çok kim yakar?

Ya, bencillik dediðimiz ve þu ünlü ego ya sevgi nedir, ne deðildir?

Peki, bir insan kendi kendine zarar verebilir mi?

Neden, hayatta çoðu þey imkânsýzdýr?

Ve her þey gün gibi ortadayken, nedir gidiþatý farklý kýlan?

Ve ve ve… Neden ama neden hiçbir soruma yanýt alamýyorum?

Oysa eskiden her þey ne kadar da kolaydý; hele ki öðrenciyken ve ufacýkken. Sayýsýz baþvuru kaynaðý, onca kitap ve bilgi deposu öðretmenler.

Sonra roller deðiþti ve bu sefer bendim öðreten, öðretmen olan. Ve yine kolaydý her þey.

Ya þimdi… Özellikle þu son birkaç yýl ne sorsam havada uçuþan muðlâk cevap þýklarý.

Haksýzlýksa haksýzlýk, yalnýzlýksa önde giden ve iyi niyet.

Ve hümanizm: Yanlýþ algýlansa da ayný yoldayým.

Ya sevgi; nasýl bir kaynaksa bitmek bilmiyor. Ýlla ki sevecek birileri vardýr etrafýnýzda.

Ve deðer vermeyenler: Onlarý bile sevebilirken kim bilir nasýl tanýmlanýyorumdur. Zaten ne kolaydýr, deðil mi sýfatlar yakýþtýrmak.

Hele ki iyi niyetli ve sessizseniz: Size addedilen, saflýk… Aman dikkat, yanlýþ anlaþýlmaya sakýn sebep olmayýn.

Dürüst iseniz: Aptal…

Ya âþýksanýz: Kimin umurunda…

Kendini bildikten sonra ne önemi var tüm bu sorularýn. Ama yine de gelin görün ki kabul görenler, öðretiler, sayýsýz yaptýrým, aþýlmayan engeller, kabul görenler, sizin doðrularýnýz ve sayýsýz etmen.

Ve uzaktan ne hoþ gelir davulun sesi…

O sihirli deðnek, keþke elimde olsa da, deðiþtirebilsem her þeyi, keþke…

Devam edecek…