Nihayete erdi yine gün

Karanlığın eşliğinde çöken o bitmez hüzün.

Gece ve yokluk

Çokken hiç

Çoğul iken tek.

Bir sor bakalım:

Ne var ne yok?

Yerle bir olmuş bir şehir

Bir o kadar viran.

İşgali altındayken bilinmezliğin

Üç beş sefil hatıra

Elde kalan.

Tam bir enkaz geride kalan

Adeta bir muharebe yeri

Mağlup çıkmış savaştan.

Engeller sayısız ve dizilmiş birer birer

Adeta yangın yeri

Ve yalnızlık saklı izbe köşelerde…