Online Üye
Online Ziyaretçi
Serzenişim göklere erdi
nihayetinde
Suskunluk da bir yere
kadar
Ve kaçıp saklanmak
Umarsızca hatta
kendinden bile uzaklaşıp
Düşmek yollara
pervasızca
Koruyup kollamak de
istersen
Ya da özenle saklanmak
olabildiğince
Uzak kem gözlerden
Yine de mümkün uzanmak
boylu boyunca
Uzatmak o engin zamanı
Hiç bitmeyecekmişçesine
ertelemek hayatı
Nereye kadar ya da
Var mıdır bir nihayeti…
Örtmek üzerini
Çökmek en derine
Görünmemek belki de tek
çare
Kayıtsız ve duyarsız
kim varsa
Bir o kadar meraklı…
Gülüyorum artık
Gülmeliyim de
Zafiyeti beşerin ve
kifayetsizliği
Yeri geldi mi ne
kolaydır yermek
Hatta yadsımak ulu orta
Hor görmek sırf
Benzememek adına tüm
kopyalara.
Benlik bu, var mı ötesi
Duygular tek tek ifşa
etmiş kendini
Bir yanım eksik zaman
zaman
Çoktan yarım kaldı
harcı
Ne ektimse soldu hepten
Yandı kavruldu
Ve içinde kaybolduğum o
dipsiz kuyu.
Dile benden ne dilersen
Tek zafiyetim kanmak
Bir o denli korunaksız
Oldum olası tek
mecburiyetim
Hükümde iken kaderin
Kim ne derse desin
Yeter ki gölge etmesin
Adına insan denen…