.

.

Cam gibi kýrýldýkça deðiþir insan

Koþmaktan  ahengini yitirir adýmlar

Aydýn /lýðýn ýþýklarýný yaðmalar gece

Ve güneþe gölgesini satar simsarlar

Her yaðmur  gökkuþaðýný çaðýrmaz

Kara borsaya düþer gülüþler

Avutulmuþ yorgunluklarýn çekilir suyu

Ve dalgalarýn hamalýdýr denizler

Rüyasýz uykudur hayat  kimi zaman

Ki geçmiþ , yakýlmamýþ mumlar gibi hep diridir

Topraðýn üstünü aydýnlatýr  topraðýn altýndakiler

Ve ölüm de yaþamak gibi ustalýk iþidir

Ömür tarlasýnda ýrgattýr her insan

Ya birileri ya bir ileri ile geçer zaman

Aðýt sesiyle dikilir  tüm yaralar

Ve musallada pýhtýlaþýr sýzýlar

Manalarý iþgal edilir hayatýn

Uykuyu narkoz bilir köhne bedenler

Yapraklar direnir sararmaya

Ve aðýr gelir eylüller

 .

.

.

.

.