Kıyısı hüznün,

Derin çok derin o yara.

Tüm yetilerim malik olduğum

Gözüm açık gördüğüm o düşlerim

Bir varım bir yok dercesine

Elimden tek tutan sensin.

Aşkın kıblesi

Hayatın tecellisi

İçimden geçen duyulmayan o sesim

Yine sen varsın Rabbim yanımda

Tütsülenmiş son nefesim.

Aşkı sevdim ben

Bir yanıp bir sönmeyi

Tefekküre daldım ömrün kıyısında

Onca telaş onca yılgı

Dönüp dolaştığım yine sensin.

Sürgün hayatlar yaşadığımız

Bilmediğimiz ne varsa imtihan olduğumuz

Bir düşüngeç bazen

Yeri geldi mi hüzün

İçten içe yürek burkan.

Nezdinde, seyrinde ahvalim

Yanarım kor gibi

Nasıl bir gaflet duyumsanan

Sebepsiz nice bitimsiz hiddet.

Buram Burak yanık kokar o buruk nefret.

Üşengeç sevdalar giymiş ayrılık gömleğini

Üşümüş yürekler el pençe divan durmuş

Birbirinin nezdinde.

Yine sen, hep sen

Arayıp da bulamadığım gömülü sevdam.

Sevi dili ömrün

Kavuşamamanın verdiği o derin hüzün.

Ağıtlar yaktı kara bulutlar

Rahmet bildiğim her damla

Gocunmak mı yaştan, hâşâ.

Sığındığım o çınar ağacı

Koruk düşlerin arasında verdiğim her mola.

Duvara asılı kalmış bir çocukluk

Bazen mutludur yürek

Bazen inanılmaz buruk.

İhtimaller diz boyu

Hüzün bitimsiz gıdası şu sefil ruhun,

Ben usul dünya hızlı

Yürekte saklı kâinatın sırrı.