Dişi kuşlar
ve gökkuşağından yedi renk,
bir dünya
kurdu ikimize
ve şiirler
dillendi aşk için.
Aşk,
haykırılarak okunulacak bir şiirmiş,
hayatın
kulaklarından
yüreklere
inen sağır yolda...
Aşk,
şiirler yazılarak
ve şiirler
haykırarak dillendirilmeli!
Biliyorsun
Firuze,
aşk senin
için icad edildi
ve aşk
şiirleri senin için yazıldı.
Unutma
Firuze,
bir gün
unutulur da şiirler,
tüketirse
isim isim aşkları kırgınlıklar,
yanarsın
alev alev kendi ahında...
Yüreğine
bir damla kanım düşsün,
bir damla
gözyaşım,
bir
nefeslik ruhum ol
ve bir
şiirlik aşkım,
düşlerimde kal
ömürce...
İstedikçe
çoğalmakta arzularım.
Düşlerim
dolu dolu...
Takatim
tükendiğinde,
senin sinerjine
tutunurdum;
kendime
geliverirdim çabucak.
Kezalik yârenlik daima
hoşsohbetti.
Yaşamaya
dair gayretimiz hiç tükenmezdi...
Şimdi ise,
Kırlangıç
yuvalarına benimle sığınmadığından,
bir
hayalperest oldum ben
ve pek çok
kırık hayal ektim topraklarına,
indirdim
gemilerimi ambardan...
Gemilerim
işgal edecek seni,
ama güller
önlemekte, dikenlerini kuşanarak…
Diken
batığı kanamalarını onarıp,
bir daha
yüzebilir mi gemilerim,
bilemiyorum.
Bir
anlatabilsem, elinden tutup
bir tek
seni yanımda götürmek istediğimi,
bu savaşa
gerek kalmayacak…
Gelmedin...
Gelmeyeceksin...
Neden
gelmiyorsun Firuze? Neden?
Buğulu
çiçekler açar ağaçlar,
ağaçlarda
iğde kokusu gibi,
nazlı bir
baharsın sen Firuze...
Sen gelmedin diye ne çok şey değişti
hayatımda,
görmüyor
musun, Firuze?
Senin
yokluğunda bile,
hayallere
daldırıp aklımı,
kavuşmasızlığın
öyküsünü yazan
eski
kalemler açıyorum...
Aşkımızı
hep şiirlerin anlattığını sanırdın ya,
okuyacağın
binlerce şiirin olsun aşkım,
anlamsız
imgeler arasında...
Seni üzmek
için küstahlaşmak isteyen
ve ağzımın
içine düşen,
kaba saba
sözcükleri tekme tokat kovdum,
seninle
arama girmemelerini söyleyerek.
Birkaç tatlı
sözcükten ibaret kaldı söz haznem,
onları da
senin için sakladım.
Aramızda
duran kırıklıklar ise depremlerden...
Zaten Eylül
geldi
ve zaten
birçok küfür edilmekte ihanet sahiplerine...
Unutma
Firuze, bu sessizliğin sebebi,
kahpeliklere
hoş görüden değil,
ihanet
içindeki herkes kahpeleştiğindendir.
Başka bir
deyişle Firuze,
adını
ihanetle anmamın manasını anladın mı?
Unutma
Firuze,
bir gün
bitirilir de hayaller,
yıpratırsa
şiir şiir aşkları kırıklıklar,
yanarsın
alev alev kendi ahında...