Sömürge Çocukları...
Açıldı uyku sersemi pencere kanatları.
Yaşanmışlığın özlenen kalıntıları yansımakta camın aynasından.
Işık parıltıları okullu çocuk siluetleriyle oynaşmakta.
İmreniyorum güleç yüzlü çocuklara, seyrederken...
Daha dün kandırılmış çocukları görmüşken,
Hantal bir ağıt serpiştirerek medyun dudak uçlarımdan
Çocuklardan saygı istiyorum sevgi vadederek...
Bu kadar çok iyimserliği nasıl öğrenmiş olabilirim, bilemiyorum...
Çok kafa yormuşumdur umursamasız doğurganlıklara/doğurulan
her yeni umursamasızlığa./
ufacık
da olsa bir saygınlık kalmadı
sevinçleri
gözümde gülümseyen
çocukluktan
geriye...
Oysa
bir köy var gözlerimde saklı
ve
korkularıma annemin gece yarısı tesellileri,
ezbere
bildiğim anne şarkıları
ve
her biri bir başka umut vadeden yılların büyüttüğü
kavak
yelleri
ve
daha neler neler...
Kurudu
zeytin dalları,
dünya
kurudu...
Sömürge
çocuklarına
kalmadı
bir şey...
(
Sömürge Çocukları... başlıklı yazı
AliKemal tarafından
23.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
