Hiçliðin mertebesinde vakur bir gölgenin

Tasavvuru kadar nedensiz bir serzeniþ iken rast geldiðim;

Bir tümcenin nazarýnda sefil bir heceyim sadece:

Seslenirken ötelerden tanýmsýz bir ses meylettiðim

Ve haykýran ismimi tek bir hecede.

Gülümsemelerden ibaret olmalý

Bastýran onca hezeyaný tek kalemde silen

Ve en asil yörünge iken kaybolduðum.

Dinen bir rehavete tekabül eden gözyaþlarým:

Belli ki rahmet ve þükür yüklü tek meziyet

Yine insanlýðýn çaðrýsý:

Acýlarýn yüzü suyu hürmetine

Tek selamý yüreðe hapseden

Ve isli bir günü bile tevekkül bilip,

Gönülsüz bir aþk kadar yükü yüreðin iken

En asil hutbe.

Þakýyan bülbülün en nazenin týnýsý þu hayat þarkýsý,

Sefilliðin bile aþka bulaþtýðý bir rötuþ

Ve çalakalem yaþadýðým döngünün haznesinde

Yýðýlý ne çok izlek:

Bir kelamda hayat bulan

Ve anlýk bir isyanda günaha boyanan.

Kayýp ve dingin mademki çalýntý bir hayat,

Özlemin yankýsý ile yürekten can bulan.

Gönül gözümün raðbet ettiði nasýl bir tevafuk ise

Resmettiði Yaratanýn

Ve içinden çýkmadýðým kuyunun sarnýcýnda

Asýlý bir yürek kadar asil bir zerreden ibaret

Þu gönül teknesi.

Zývanadan çýkmýþ bir kez þu rahvan ve yoksun imgeler,

Rast geldiðim bu aþk mý yoksa

Dünü yâd eden?