Gönülsüzlüðümün çalkantýsýnda, revnak bir çiy tanesine rast geliyorum. Meyleden neþeyi hor gören kara cübbeli bir savcý ve en rezil teferruat yine sözsüz iletiþimin çatlak manifestosunda, silik bir imgeye sýðýnýp da baþ tacý yapmaktan men ettiðim derinlerdeki gizemli yara.

Gizeminden ziyade müþkülpesent.

Bir o kadar mütereddit bir gölge iken heba edilesi mesnetsiz yargýlar da cübbenin kulpundaki gözyaþýna paye vermeyen nefret ve isyan yüklü söylemlerin yýrtýk nüansý üstelik asýlý bir sarkaçta anlýk bir devinimle mal ettiðim insanlýða ama sadece sevgiyi…

Sevgiden yana rötuþ yapmanýn bedelini ödüyorum iþin aslý ve derken çoðaldýðým üzünçlerde azalan ibresi o mevcut ikilemden çýkýp da yola rastlamaktan yana yok iken tek umudum.

Kifayetsiz ve mübalaða edilesi ya da titrek bir ýþýk bellediðim ama her halükarda yoksunluðunu teðet geçen defolu bir bulut. Öyle ya: Dökümünde ne hiciv var ne de yakarýþ sadece bol gürültülü bir saðanak ama her ne hikmetse sadece ýslanmayý maharet bellemiþ kýrýk bir þemsiyenin kulpunda asýlý kalmýþlýðým.

Güçsüzlüðümün badirelerinde saklý tuttuðum o münafýk gözyaþý.

Belki de asýlý kalmýþlýðýn en rencide edilesi, savsak sanrýlarýndan bir demet yine ulaþamadýðým ama ulaþýn kaygýsýnda sindirebilmek kadar da sakil bir duygu tüm gönülsüzlüðümü kapsayan hoyrat bir sancýya denk düþen…

Kayýp zihniyetler ya da asla var olmamýþ.

Varlýk addedilen ama tüm coþkusu yitik.

Gölgelerden medet ummak zaman zaman ve en dokunaklý maruzatý beyan edip bir edimde yitip giden onca hayal kýrýklýðýný istiflemek.

Densiz ve yorgun.

Yoldan çýkmýþ olmasýna raðmen mesnetsiz bir ithamda yok olmayý yürekten niyaz eden.

Hakkaniyetinden öte hatýrat yüklü o minvalde kayýp giden bir yýldýzýn duyulmaz nidasýnda yine rehavet yüklenip bir saðanakta yeni baþtan doðmak uðruna ölmeyi dilemek kadar da akla zarar ama her ne hikmetse ölümsüzlüðün kýblesinde belli belirsiz doðurmak yeni günü üstelik vebalinde kanýksayacak hoyrat bir tümceye ah etmek…

Hangi minvalse…

Hangi ahir zamansa…

Hangi serzeniþ ise paye vermeyen…

Ve her ne hikmetse aþký yok sayan.

Bir adým sonrasýna meyledip öncesizliðin ruhani varsayýmlarýnda yine aklý evvel bir detayda nükseden akýl oyunlarý…

Ve bingo.

Tüm hezeyaný yitik bir ahkâmla adlandýrmak ya da göreceli bir zaman dilimine sýðmak ve sýðdýrmak korkularý ve pür-telaþ zimmetlenmek evrene.

Hülasa bir önyargýda tüm çeperinde gizli iken mahremiyet ya da sakýncalý bir söylemde zuhur eden gölgeli saðanak hem de ne için?

Aslý astarý olmayan bir kelamý süslemek zehrini akýtýp da sineye çekmek efkârý ve yitip gitmeden gizil bir rotada buluþmak ilk göz aðrýsýyla: Öncesiz ya da andan ibaret belki de sonrasýzlýðýn zaruri girizgahýnda nöbete duran ayan beyan bir kerameti yüklenip de bir arpa boyu yol alamazken…

Devrik bir gidiþat hele ki sonsuzluðun huzurunda sadece dilemek hem de metaneti yüklenip almýþken aðzýnýn payýný. Kâh bir rehavet kâh belli belirsiz bir hezimet hatta defolu bir var oluþ sancýsý: varlýðýn ibresi sadece ve sadece Hakk’tan yana iken.

Hak etmekten de ötesi aslýnda ötelenmiþliðin közü.

Kör bir düþte bile tatmak yenilgiyi.

Ýthamlardan iltifata uzanan o yol.

Yolsuzluðun dengi iken acý.

Acýnýn külfeti iken gözyaþý.

Rahmetten alýp payýný tefekküre dalýp dalýp gitmek hem de gidenlerin ardýndan tek damla dahi akýtmaktan kendimizi alýp ve kýsýk bir nüansla kýsmak evrenin sesini. Frekansý kayýp bir ruhtan gayrisi yok iþin aslý. Üzünçler olmadan nasýl baþak verecek ki dileklerimiz ve hangi ukdeyi yok sayacaðýz ümitler iken kýrýlgan bir rotada pek de raðbet etmezken mutluluða…

Acýlardan çýkýp ta yola.

Devingen bir tezahüratý da ekledik mi iç sesimize.

Ve tüm münafýk gölgeler iken rehin verdiðimiz adam boyu yalnýzlýðýn dip sancýsý iken o ketum ve kâhin imgeler…

Söyleyin hadi en söylenmezi hem de en beklenmedik anlamsýzlýk kadar da kýrýcý iken sessizliðin tepki yüklü güftesi. Anlýk bir hezeyana dahi aldýrmazken kesmeli belki de biletini sonsuzluða kalkan o tek yönlü yolculuðun son yolcusu olmaya razý iken.