Hüzün şiiri dediğime bakmayın :)
Fakirliği sorma ateşten oktu
Yıllar yılı beni üzdü fakirlik.
Koç gibi adamdım, benzerim yoktu.
İnce eleklerden süzdü fakirlik.
Nasıl bela ettim ben bu mereti.
Bilmem nerden geldi nasıl türedi?
Daldım bankalara, aldım kredi.
Kasap oldu derim yüzdü fakirlik.
Kestim gırtlağımdan, kestim dişimden.
İsyanın büyüğü geldi eşimden.
‘’Defol ulan’’ dedim koştu peşimden
Hep benim hanemde gezdi fakirlik.
Kara bahtım ak diyara göçmedi.
Şans denilen nesne kapım açmadı.
Talih kuşu kot kafama s.çmadı
Üzerimi resmen çizdi fakirlik.
Eksilerim hiç dönmedi artıya.
Utancımdan çıkamadım tartıya:
Bir kez simit atamadım martıya.
İzmarit misali ezdi fakirlik
Boştu işkembemiz, boştu içimiz
Bundandır döküldü tel tel saçımız.
Örümcek bağladı artık kıçımız.
Giriş-çıkışları büzdü fakirlik
Fakirlikten olacaktı bitimim
Bu fani dünyada, böyle yitimim.
Gördü ki öksüzüm hem de yetimim.
Bana uçkurunu çözdü fakirlik.
Çeyrek altın takamadık geline.
Bir lirayı deldik, verdik eline
Vallah düştük el alemin diline
Destanını böyle düzdü fakirlik.
(
Fakirlik başlıklı yazı
Sami Biber tarafından
3.01.2018 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
