Hangi özlemin rengidir aşk ve hangi
kayrada saklıdır sırlar?
Bir düş gemisine binersin ve açarsın
yelkenlerini en çok dokunulmazlığında ufkun kaygılarına rest çekersin.
Acının amblemidir şarkılar bazense
haris gölgelerdir seni yolundan alıkoyan.
Uzandığın kadar hayata uzağındasındır
da dünün.
Meali yoktu anlamsızlığın bazen
anlamsızlıktır anlam olmaya meyleden hele ki aralıksız Rabbini andığında sadece
huzur dilersin en çok sevginin kökünde yeşerir de umut ve işte mevsimsiz bir
ekindir özlem aşkın hatırına hasret denen çalgıda saklıdır çaresizlik.
Kaybolmaktansa kaybetmektir belki
elindekileri ve bir bir kayarken ellerinden anlarsın hayatın değerini.
Sevgiyle eşleşir her duygu sararan
güncesini yırtıp atmak istersin ve devasa sağanaklar eşlik eder.
Sarmalında düşlerin, yürekteki
inilti.
Martaval okuyan gölgelere yüklediğin
sitem.
Sireni aralıksız çalan duygulardır
işte evreleri ölgün dünün ve devre dışı bırakmaksa dünü bıçkın rüzgârın sırtına
binersin aslında sensindir içine esen dışta kalan her kımıltı suskunluğa ömür
biçer bazense bedeller ödersin bandrolü kayıpken iksirli hayatın aslında
randıman almaktır hayattan elbet adına mutluluk denen ama öylesine seker ki bir
duygudan duyguya gözünü sakındığın kimse aslında dokunulmazlığını ilan eder
gözünde.
Redifler ısrarcıdır bazen yazdığın
şiirin adını unutursun çünkü her noktayı koyduğunda yeniden umut etmektir
peşine düştüğün yeni şiir tıpkı yeni bir gün gibi ışır her yazmaya durduğun
şiir ve işte hayatın öyküsü taşar da taşar mısralardan.
Öykündüğün aslında mutluluktur şiirin
kimi zaman dişinin kovuğunda kalır hele ki her zerrenle ait olduğun hayatı da
şiir gibi solurken.
Solgun imgeler bazen ölüdür yazılmayı
bekleyen.
Yangından kurtaracağın ilk sözcüğü
dikersin şiirin peçesine sonra savrulur o sözcük ve zincirleme doluşurlar şiir
denen trene.
Aşksa kaçak yolcusudur şiirin ve
bileti olmadığı için sürekli kaçar senden belki de sensindir aşktan kaçan
nihayetinde kaçan kovalanır misali yolun kesişir aşkla en çok da özlemin
namelerinde hazır ol’a durur sözcükler.
Her beklediğinde kolay kolay da
gelmez aklına şiirin ilk hecesi aslında içinde kaybolduğun o boşlukta
bilmelisin de şiire denkkk düştüğünü…
Şiir aslında sessizliktir.
Şiir aslında gürültüye teslim
olmaktır.
Şiir aslında tesellindir tescillenmek
üzere sana aralıksız göz kırpan bir ışık gibi.
Bazen sarıda beklediğin şiir.
Sonra da geçiş hakkı tanımaz sana
hissettiklerin çünkü içine düştüğün o kaos aslında şiire hazırlanan bir
zemindir.
Emin olmadığın kadar kendinden
aslında kalemdir direktif veren ve işte şiir aşkın kalemidir aslında kalemdir
aşkın şiire dönüştüğü ve aşk dolu tek sözcük düşer sayfaya üstelik hangi sözcük
olursa olsun şiirin aşkla yazıldığı aslında senin şiire duyduğun aşk ve aşkın
şiirsel sunumu üstelik tüm hücrelerinle coşkuya eşlik ettiğin.
Yaşama sevincindir şiir ve
yalıçapkını bir özlemle sözcüklerin kanatlandığı tıpkı ruhundaki özlem gibi
bedene dahi gerek duymadığın ve kilitli tüm çekmeceler tek tek açılır ne
zamanki yüreğin şiire acıksa.
Şiirdir açlığını giderdiğin.
Açlıktır ruhunu giydiren.
Doyumsuz bir özlemdir şiire olan
teslimiyetin ve sözcükler de bir bir çözülür ve işte tüm zincirlerinden
kurtulursun.
Şiirdir seni özgür kılan ve
hürriyettir duyguların şiire dönüştüğü ve şiir öylesine bir bağdır ki hayatla
aranda kurduğun ve işte mutlusundur ve huzurlu ne zamanki yürek şiir şiir açsa
en azından her şeyi bir süreliğine unuttuğun ve ertelediğin tüm dertlerden
arınmaktır şiir en azından bir süreliğine ayaklarının yerden kesildiği ta ki
bir sonraki şiirini yazana değin.